Trust me, I’m a robot

Ons vertrouwen in robots om operaties uit te voeren groeit, blijkt uit onderzoek van PwC, waaraan meer dan 11.000 mensen uit twaalf landen deelnamen. De uitkomst geldt ook voor de Nederlandse situatie. In het geval van ingrijpende operaties geeft inmiddels al 40 procent van de Nederlandse respondenten aan open te staan voor een robot als chirurg.

De vraag is waar dit vertrouwen op gestoeld is. Bij de ProstaatKankerStichting zal dit toch minder groot zijn. In hoofdstuk 5 van het door deze stichting uitgegeven Prostaatkankerlogboek lezen we: “Mogelijk is het aantal bijwerkingen in de zin van incontinentie en impotentie bij gebruik van de robot lager dan bij de andere operatietechnieken, al zijn de onderzoeksresultaten op dit gebied nog schaars. De onzekerheid die dit met zich meebrengt, leidt tot felle discussie, en die kan voortduren omdat echt goed vergelijkend onderzoek tussen de robotingreep en andere operatiemethoden nog nooit heeft plaatsgevonden. Het valt de fabrikant van de robot te verwijten dat dit nog niet is gebeurd, en de urologen tot op zekere hoogte ook, en zeker de overheden en zorgverzekeraars die een verantwoordelijkheid hebben op het gebied van patiëntveiligheid.”

Eind vorig jaar interviewde ik voor het vaktijdschrift Medidact Oncologie uroloog Jean-Paul van Basten, naar aanleiding van een publicatie in The Lancet (over de eerste resultaten van een gerandomiseerde gecontroleerde fase 3 studie waarin de robot geassisteerde laparoscopische prostatectomie en de open radicale retropubische prostatectomie met elkaar worden vergeleken). Van Basten zei: “Ik had verwacht dat de uitkomsten (over urinaire en seksuele functie) met de robot geassisteerde techniek beter zouden zijn, maar dat komt er dus niet uit. (…) Misschien is het verrichten van tweehonderd robot geassisteerde ingrepen toch nog niet voldoende om helemaal door de leercurve te komen.”

Wel iets om over na te denken.