Twee kanttekeningen

Zorgaanbieder Domus Magnus heeft geen gemakkelijke relatie met de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd. In juli 2016 stelde de Inspectie een van de locaties onder verscherpt toezicht, omdat oproepmedewerkers geen toegang hadden tot cliëntendossiers en omdat de vestiging vrijheidsbeperkende maatregelen nam zonder dat hiervoor toestemming bestond. Dit toezicht werd in januari 2017 opgeheven.

Daarmee is het verhaal niet afgelopen, want nu blijkt dat Domus Magnus onvoldoende gehoor heeft gegeven aan de opdracht van de Inspectie om de verbeteringen in de hele organisatie door te voeren. De zorg voldoet in drie bezochte locaties niet aan de normen: cliëntendossiers zijn onvolledig, de informatie die ze bieden wordt onvoldoende gebruikt en het ontbreekt aan kennis over het omgaan met cliënten met onbegrepen gedrag.

Bij dit nieuws zijn twee kanttekeningen te plaatsen. De eerste is dat Domus Magnus sinds 2014 ieder jaar het gouden Prezo keurmerk heeft behaald, en dat deze toekenning ook weer voor 2018 is verleend. ‘Prezo is werken aan kwaliteit met de cliënt. Het berust niet alleen op getallen, maar juist op de verhalen achter de cijfers’, aldus een animatie van Perspect over wat Prezo is. Hier zit in relatie tot Domus Magnus een interessante discussie in.

De tweede kanttekening heeft betrekking op transparantie. Domus Magnus had de kritiek van de Inspectie op de organisatie graag binnenskamers gehouden, lezen we in de berichtgeving van NRC. Als reden voert Domus Magnus aan dat openbaarmaking van de berisping die de Inspectie heeft opgelegd ‘onevenredige schade’ kon toebrengen aan de organisatie. Nee, in het nieuws komen over zo’n probleem en dan zeggen dat je dat liever onder de pet had gehouden is goede pr.