Twee procent

Het bericht dat de zorginstellingen in 2014 met 2,0 procent ‘het hoogste rendement ooit’ behaalden, trok gisteren flink aandacht op Twitter. “Zorggeld moet naar zorg, niet naar winst”, vond SP-Tweede Kamerlid Renske Leijten. Hans ter Brake van Unit4 Gezondheidszorg reageerde snel: “Twee procent lijkt me zelfs aan de magere kant voor continuïteit en innovatie…”. Sectormanager zorg Ard van der Kruis van Elkerliek Ziekenhuis stelde: “Beetje symboolpolitiek dit.”

Beiden hebben gelijk. Zorginstellingen hebben geen winstdoel. En een rendement van twee procent is geen vetpot. Investeringen in innovatieprojecten of in opleiding en training van personeel zijn kostbaar. Waarbij kan worden aangetekend dat dit dan nog de gewenste ontwikkelingen zijn waarop je als zorgaanbieder voorsorteert door er geld voor vrij te maken. Het wordt anders als je ’s ochtends bij je werk aankomt en merkt dat de hele boel onder water staat. De directe gevolgen van die gesprongen waterleiding bij het VUmc in Amsterdam hebben we allemaal op het Acht Uur Journaal kunnen zien: patiënten die werden geëvacueerd en personeel dat achter de ramen met de handen in de zakken stond toe te kijken en niet kon werken. De indirecte gevolgen zijn veel groter. Bestuursvoorzitter Wouter Bos liet vorige week op een persconferentie weten dat het ziekenhuis tientallen miljoenen euro schade oploopt door die gesprongen waterleiding. En dat is dan alleen nog maar de schade aan de technische installaties. De inkomstenderving door het niet kunnen behandelen van patiënten – en het dus niet kunnen factureren van werk – komt daar nog bovenop.

Die twee procent is te vergelijken met het geld dat een gezin achter de hand houdt om een nieuwe wasmachine te kunnen kopen. Maar als de oude ongemerkt gaat lekken, is het niet alleen letterlijk maar ook financieel al snel dweilen met de kraan open.