Uitgesloten

In de zaak van een fysiotherapeut tegen zorgverzekeraar Achmea concludeerde de rechter dat de zorgverzekeraar “de wettelijke taak heeft om te controleren of gemeenschapsgelden en betaalde premies van verzekerden op efficiënte wijze worden aangewend.” Achmea had die controle geëist van de betreffende fysiotherapeut, omdat die afwijkende behandelgemiddelden had. Een terechte eis. Maar de fysiotherapeut weigerde de controle, met als gevolg dat ze niet meer gecontracteerd werd. Een terechte afwijzing. Maar de fysiotherapeut vond van niet en stapte naar de rechter.

Wellicht verwarde de fysiotherapeut ‘controle’ met ‘veroordeling’, maar zo is zo’n controle natuurlijk niet bedoeld. De zorgverzekeraar gebruikt die controle om de reden van het afwijkende behandelgemiddelde te kunnen bepalen. Is die reden valide – bijvoorbeeld omdat de behandelaar een onevenredig zware patiëntenpopulatie behandelt – dan is er niets aan de hand.

Is er geen geldige reden, dan stuurt de zorgverzekeraar aan op kwaliteitsverbetering. Ook dan is er nog niets aan de hand, al beperkt de verantwoordelijkheid van de zorgaanbieder zich dan niet tot een inspanningsverplichting. Daar is niets mis mee en het is ook prima aan verzekerden uit te leggen. Zij willen dat de zorg die zij ontvangen van goede kwaliteit is. Het nieuwe credo voor verzekerden moet dan ook luiden: “Je werkt transparant, of je werkt niet voor mij”.

Natuurlijk is iedereen onschuldig totdat zijn schuld is bewezen. Maar wie weigert zijn onschuld te laten toetsen, laadt zelf verdenking op zich. En dat kan in de huidige zorgmarkt geen enkele zorgaanbieder zich veroorloven.