Uitholling

Laatst was ik te gast bij NPO Radio 1 om te praten over geleerde lessen uit de COVID-pandemie. Op de vraag met welk gevoel ik vooruitblik richting het najaar, kon ik niet anders dan met een zucht mijn zorgen uiten. Met de afgelopen drukke ziekenhuiszomer in het achterhoofd hou ik mijn hart vast voor wat er deze winter op ons af gaat komen.

Als chirurg maak ik het naderende zorginfarct van dichtbij mee. Het regent codes oranje en rood in het beddenhuis, het ziekteverzuim op de afdeling ligt veel te hoog en het personeel op de operatiekamer vertrekt massaal omdat de drukke diensten buiten kantooruren zijn tol beginnen te eisen. Gevolg is dat de operationele capaciteit noodgedwongen gereduceerd moet worden.

‘De rek is eruit, de sfeer op een dieptepunt’

De operatieprogramma’s bestaan vooral uit urgente vaat-, trauma- en kankerchirurgie. Er zijn schaduwlijsten van operaties die last minute kunnen worden afgebeld als er echt geen bed meer is. Het overplaatsen van patiënten is een uitdaging zoals die voorheen alleen in de winter speelde. Tegelijkertijd gaat de instroom via de spoedeisende hulp onverminderd door. Onder meer door patiënten die al lange tijd op de wachtlijst stonden en nu als gevolg van een complicatie van hun basislijden met spoed geholpen moeten worden. De cynische reacties op de vloer als het over ‘inhaalzorg’ gaat, spreken boekdelen. De rek is eruit, de sfeer op een dieptepunt. En dan is het najaar pas net begonnen. 

Tijdens het schrijven van deze column is het Integraal Zorgakkoord in aantocht. Of er ook daadwerkelijk wordt doorgepakt met visie en durf moet nog blijken. De eerste, gelekte berichten wijzen eerder in de richting van vooral afbuigen van kosten, en werken daarmee mijns inziens een verdere uitholling van het systeem in de hand. Dat is wel het laatste wat zorgprofessionals nu kunnen gebruiken. VvAA zal de ontwikkelingen nauwlettend volgen en ageren daar waar uw belangen op het spel staan.