Urgente discussie
Kan een discussie onethisch zijn, zoals Geert Wilders van de PVV suggereert? Volgens mij kan die bewering alleen worden gedaan over de uitkomst van een discussie. Wat in het midden laat of het een onethisch besluit zou zijn de vergoeding van geneesmiddelen voor mensen met ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry te staken, zoals het College voor Zorgverzekeringen voorstelt.
De reactie van de PVV is slechts één van de voorbeelden van hoe emotioneel en vaak ook onzinnig wordt gereageerd als weer eens een discussie op tafel komt die de grenzen van de zorg – of van onze solidariteit – verkent. Deze discussie heeft alleen zin als daarin ieder discussieonderwerp serieus tegen het licht wordt gehouden. Het CVZ heeft dit door.
Ik ben dan ook aangenaam verrast door de reactie van Eeke van der Veen van de PvdA, die het ‘niet zo gek’ vindt van het CVZ om de discussie ter tafel te brengen. Politici durven dit zelf niet te doen. Die gebruiken het voorstel van het CVZ liever om schaamteloos electoraal gewin na te streven door voorbij te gaan aan de inhoud, maar snel te roepen dat het écht niet kan wat het CVZ voorstelt. De boodschap is duidelijk: stem op ons, want wij komen op voor de zielige patiënt. Of die zielige patiënt na 12 september beter wordt van een keuze voor een van deze partijen, is nog maar de vraag. Niet voor niets stelde Wilders recent: “De helft van het verkiezingsprogramma is toch niet uitvoerbaar.” Naarmate we de discussie over de betaalbaarheid van de zorg langer voor ons uit blijven schuiven, wordt de waarheid van deze bewering alleen maar urgenter. Niet alleen voor zijn eigen programma, maar voor de zorgparagrafen uit de verkiezingsprogramma’s van alle politieke partijen.
3 reacties
Wat heeft de burger te zeggen in Nederland?
Boek van KP Companje, tussen Volksverzekering en vrije markt biedt uitsluitsel; helemaal niets!
pg 898
“Het Nederlandse bestel van zorg, zorgverzekering en sociale zekerheid is sinds 1880 gevormd vanuit diverse visies”. “Lely, Kuyper, Talma, Aalberse, Veldkamp, Hendriks, Simons, Borst-Eilers, Bomhoff, Hoogervorst en Klink gaven en geven als ministers en staatssecretarissen, betrokken bij Volksgezondheid, ieder op eigen wijze vorm aan het bestel van zorg, verzekering en sociale zekerheid, waarbij de verzekerde werd geacht die keuzes te accepteren. Of en in welke mate die verzekerde in het verleden invloed op die keuzes kon uitoefenen is nog onderwerp van onderzoek.”
pg 872:
“Markt betekent onder andere concurrentie, calculerend gedrag, uitgaan van het eigen voordeel en strijd om de macht. Dergelijke principes worden, zoals de Instititutional Rational Choice theorie ons leert, ook toegepast door organisaties, instituties en overheidsorganen. In het “n-personenspel” streeft ieder van de deelnemers legitiem naar het verbeteren van de eigen positie, mits de wet niet wordt overtreden en de aanwijzingen van de boven de partijen staande regelaar van het spel worden opgevolgd. In het domein van macht en machtsverhoudingen is het n-personenspel per definitie een “zero-sum game”. Het gewin van de één is het verlies van de ander. Dat is ook het geval op het financiële vlak.
“De mooie woorden die werden gebruikt waren vraagsturing, klantgerichtheid en doelmatigheid. Daarachter lag de strijd tussen aan de ene kant de overheid en aan de andere kant de private partijen.
Het ging over kosten, risico”s, verdiensten, marktaandeel, macht en zeggenschap.”
Daarmee is het Systeemmodel Zorgstelsel 2006 uit de doeken gedaan. En zorgverleners werden zorgaanbieders in een zero sum game; rara wie wint er?
940 pagina’s geschiedschrijving, gesponsord door Zorgverzekeraars Nederland en VWS.
En deze middelen moeten gewoon in het basispakket blijven. Er is geld genoeg in dit land. 34 miljoen euro is nog geen halve JSF om in het betaalmiddel van E Schippers te blijven.
Die 34 miljoen kan met 50 tot 75% worden verlaagd als de Nederlandse Overheid zou doen wat andere landen doen; centraal inkopen. Engeland, USA zijn landen die centraal deze middelen inkopen en kortingen bedingen van 50 tot 75% op de Nederlandse lijstprijs.
Maar ja. De Nederlandse Overheid is principieel; de onzichtbare hand leidt tot de beste prijs en als die te hoog is gaan we het niet vergoeden. Gereguleerde marktwerking.
Om je dood te schamen.
ANH Jansen
31 juli 2012 / 20:18Frank mag zich als journalist beter gaan afvragen: welk discours bepaalt wat een (on-)ethische discussie is? In plaats ervan in mee te gaan en aan die vraag volmaakt voorbij te gaan. Met ethiek heeft het allemaal nl niks te maken.
G Mitrasing
1 augustus 2012 / 04:26Het CVZ gooit met dit rapport de knuppel in het hoenderhok: collectieve verantwoordelijkheid bestaat niet en solidariteit kan niet worden afgedwongen.
Het huidige basisabonnement op een zorgdistributiesysteem is toch wel iets totaal anders dan verzekeren.
Verzekeren is immers een welomschreven risico afdekken. Wie de risico’s niet omschrijft en onbeperkt risico accepteert gaat bankroet. Dit zorgdistributiesysteem IS dan ook bankroet.
Daar kan niemand iets aan veranderen. Er zijn nu eenmaal grenzen aan ons bestaan.
Dat is wat het CVZ-rapport laat zien. De wal keert het schip: Het is een sterk pleidooi voor AFSCHAFFING van het verplichte zorgabonnementsysteem met “verplichte solidariteit” en TERUGKEER naar het oude verzekeringsstelsel van voor 2006. De ZVW is een kardinale vergissing.
Een realistische zet van het CVZ, nog wel een collectivistisch instituut.
Harry Stulemeijer
1 augustus 2012 / 21:23