Van wit naar grijs naar zwart
FNV-voorzitter Ton Heerts waarschuwt in De Telegraaf voor het ontstaan van een zwart circuit van thuiszorgmedewerkers die hun baan verliezen, maar wel voor hun vertrouwde cliënten blijven werken. “Vaak hebben ouderen zo’n goede relatie opgebouwd met de zorgverlener dat de thuiszorg alsnog wordt geleverd, maar dan zwart”, zegt Heerts. En hij voegt eraan toe: “Dat willen we niet.”
Mijn vraag is: wat wil je dan? Het is de bedoeling dat mensen die hulp nodig hebben deze meer in het informele circuit gaan regelen, zodat het formele circuit alleen hoeft te worden aangesproken als het niet anders kan. Wat kun je dan anders verwachten dan dat zorgvragers gaan zeggen: “Jij hebt de afgelopen jaren zo goed voor mij gezorgd, blijf dat maar gewoon doen. Dan geef ik jou daar wel wat voor.” Een typisch voorbeeld van informeel circuit. Moet daarover verantwoording plaatsvinden? En zo ja, waar trekA je dan de grens?
Stel, een gepensioneerd diëtist ontvangt informele hulp van een ontslagen thuiszorgmedewerker en biedt in ruil daarvoor lifestyle coaching. Moeten beiden dan daarvoor rekeningen naar elkaar sturen en die inkomsten opgeven aan de Belastingdienst? Moet de ontslagen thuiszorgmedewerker die in ruil voor zijn diensten iedere week een tas vol boodschappen krijgt deze opgeven als betaling in roerende goederen? Moet hij vijftien euro opgeven als hij die in de hand gedrukt krijgt? Formeel wel natuurlijk. Maar we wilden het toch zo informeel mogelijk? De zorg verandert, verandert de Belastingdienst mee?
