Vechten tegen de bierkaai
De NPCF voert een achterhoedegevecht door zich uit te spreken tegen verhoging van het eigen risico. Ze heeft gelijk als ze stelt dat er nog veel lucht in de zorg zit, zoals onnodige behandelingen, verspilling van geneesmiddelen en gebrekkige samenwerking tussen huisarts en medisch specialist. En ze heeft ook gelijk als ze stelt dat daartegen moet worden opgetreden. Maar ze stelt zich op als een vakbond als ze op de barricaden gaat om de patiënt buiten schot te houden.
De opmerking dat de patiënt ‘keer op keer de rekening’ krijgt, is zowel letterlijk als figuurlijk onwaar. Letterlijk omdat de patiënt van het grootste deel van zijn zorgconsumptie nooit een rekening krijgt en dus geen idee heeft wat die kost. En figuurlijk omdat de patiënt in de zorg waar krijgt voor zijn geld en pas gaat betalen als hij voorbij de toegangspoort van de huisarts is. Hij heeft de ruimte om alle zorg te vragen – soms zelfs te eisen – die hij nodig denkt te hebben, en wordt onvoldoende aangesproken op de vraag of dit gedrag wel of niet in lijn is met zijn werkelijke zorgbehoefte.
Het wordt hoog tijd dat politieke partijen het lef krijgen om invoering van een eigen bijdrage voor de huisartsenzorg bespreekbaar te maken. Dat de hoogte van die bijdrage inkomensafhankelijk moet zijn, vind ik niet meer dan redelijk. Maar de gedachte dat de patiënt geen grotere eigen verantwoordelijkheid zou kunnen dragen voor zijn eigen zorgconsumptie, is niet meer van deze tijd.