Veilige haven
Johan Dorresteijn is een diplomatiek man. “Ik maak de overstap naar een ander ziekenhuis waar de nodige uitdagingen op me liggen te wachten”, zegt hij bij de bekendmaking van het feit dat hij de bestuursstoel van het Havenziekenhuis inwisselt voor die van het Maasstadziekenhuis. Het is een opmerking die zich naar twee zijden laat vertalen. Enerzijds heeft die betrekking op het Maasstadziekenhuis, dat in enorme problemen geraakte na een uitbraak van de Klebsiellabacterie. Maar anderzijds heeft Dorresteijns opmerking ook betrekking op het Havenziekenhuis, waar in 2008 een medische fout verstrekkende gevolgen had voor zeven patiënten.
Hier houdt echter iedere vergelijking op. Het Maasstadziekenhuis leed grote imagoschade door de manier waarop het omging (of liever: veel te lang niet omging) met die Klebsiella-uitbraak. En het Havenziekenhuis dwong bewondering af door de open en eerlijke manier waarop het direct vanaf dag één communiceerde over de gemaakte medische fout. Journalist Matthijs Buikema schreef er onder de titel Onder zeil een prachtig boek over. Daarin staat onder meer het volgende citaat van Dorresteijn: “Als het Havenziekenhuis verlies zou draaien, is dat vervelend, maar dat kan ik uitleggen. Als er echter door ons toedoen iets gebeurt wat ten koste gaat van de gezondheid van onze patiënten, dan raak je het hart van het ziekenhuis.”
De medewerkers van het Maasstadziekenhuis die onder de enorme druk van de negatieve publiciteit rond de Klebsiella-affaire overeind zijn gebleven, en die moesten toezien hoe hun ziekenhuis onderuit werd gehaald zonder dat ze daar iets tegen konden doen of zonder dat zij er schuld aan hadden, kunnen gerust ademhalen. Zij krijgen eindelijk de bestuurder die ze verdienen.
