Verstoppertje spelen
Welke van deze drie stellingen is waar? De Trechter van Dunning heeft twintig jaar in de onderste bureaula liggen verstoffen. De beslissing dat te dure zorg niet meer vergoed wordt, staat verstopt in het regeerakkoord. En het snijden in te dure zorg is het gevolg van marktwerking.
Het correcte antwoord is: ze zijn geen van drieën waar. De Trechter van Dunning is al twintig jaar alive and kicking (Of was u de discussie vergeten over hoeveel geld een gewonnen levensjaar mag kosten?). De beslissing te dure zorg niet meer te vergoeden is een vast onderdeel van de beleidsagenda voor de zorg. (Of was u de discussie over de ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry vergeten?). En het snijden in te dure zorg heeft niets met marktwerking te maken. (Of was u vergeten dat we behalve aan zorg als maatschappij ook geld willen kunnen blijven uitgeven aan zaken als onderwijs, infrastructuur en nog zo wat van die dingen? Om Bianca den Outer te citeren, van Twitter: “Er. Is. Namelijk. Geen. Marktwerking. In. De. Zorg.”)
Gaat u door naar de volgende ronde? Niet als u gisteren via Twitter of welk kanaal dan ook hebt laten blijken dat u onaangenaam verrast bent door de wens van VVD en PvdA om te benadrukken dat zorg kosteneffectief moet zijn. Misschien had u gemist dat ze dit in wetgeving willen vastleggen, maar dat doet niet eens zozeer ter zake. Wetgeving is slechts de vorm. De doelstelling stond al jaren vast.
1 reactie
Jammer dat Bianca den Couter haar kennis zolang voor zich heeft gehouden. Nu hebben een flink aantal economen een dagtaak aan het uitwerken en bijhouden van het concept marktwerking in de zorg, al dan niet gereguleerd op Nederlandse wijze, en is er volgens Bianca geen marktwerking in de zorg!
Preadvies 249 paginas! Allemaal verspilde moeite. Wellicht dat Bianca den Couter haar twitter bereik wat kan uitbreiden?
Concurrentie en samenwerking op
de zorgverleningsmarkt
Eric van Damme
http://www.kvsweb.nl/nl/webmanager/userfiles/Preadviezen%202012.pdf
Pagina 179 e.v.
“Zowel in de cure als in de care is er vrije keuze van zorgaanbieder, terwijl, binnen wettelijke kaders en onder overheidstoezicht, zorgaanbieders substantiële ruimte hebben om te concurreren om de gunst van de cliënt.”
“Gereguleerde concurrentie is geen doel op zich, maar een middel om de zorgsector zo goed mogelijk te laten presteren (Tweede Kamer 2005).”
Dit preadvies gaat over de vraag of het juist is dat concurrentie tegenstrijdig is met integrale, op de zorgvrager gerichte, zorg en zal leiden tot versnippering van de zorg. Cebul et al. (2008) geven aan dat hier zeker een aandachtspunt ligt. Het antwoord hangt, behalve van de marktordening, vooral af van hoe de Mw wordt toegepast.
De Mw verbiedt afspraken tussen ondernemingen die de concurrentie belemmeren, tenzij deze de efficiëntie en consumentenwelvaart verhogen, nodig zijn om deze baten te behalen en niet alle concurrentie uitsluiten. De Nederlandse Mw is gebaseerd op de Europese concurrentieregels, die op hun beurt gebaseerd zijn op het idee dat concurrentie goed is.
Waar in Nederland geldt ‘conurrentie is geen doel,
maar een middel’, wordt op Europees terrein aan concurrentie toch een iets belangrijkere rol toegekend: concurrentie is een belang dat ook zelfstandig bescherming verdient. Zelfs als concurrentie niet direct een hogere consumentenwelvaart oplevert, verdient concurrentie toch beschermd te worden.
(HvJ EU 2009).3 Het is van belang van deze bias op de hoogte te zijn: zodra er concurrentie is, telt deze mee, naast de patiënten. Concurrentie is een belang op zich, mogelijk zelfs als de prikkels verkeerd uitwerken.”
Wat is toegevoegde waarde van het aanhalen van de mening van een journaliste door een andere journalist in een blog? Waar de ene journalist zijn mosterd haalt wordt dan wel duidelijk, maar waar haalt de andere haar mosterd?
Ondertussen stromen de verschillende contracten van de verschillende verzekeraars bij de zorgaanbieders binnen. Allen met verschillende criteria om zich te onderscheiden tov elkaar in de strijd om de gunst van de verplicht verzekerden. Allemaal met als uitgangspunt zo min mogelijk te betalen voor zoveel mogelijk inspanning, met nacalculatie als het BKZ dreigt te worden overschreden. In Nederland hanteert men het systeem van ‘gereguleerde’ marktwerking in de zorg. Uniek in de wereld. Geen enkel ander land heeft dit experimentele systeemmodel ingevoerd of gaat het invoeren.
En dat zou toch vragen moeten oproepen bij kritische journalisten.
ANH Jansen
29 november 2012 / 19:04