Volle zandbak
De niet-gecontracteerde zorg mag dan een bescheiden zandbakje zijn, zoals zelfstandig adviseur en management controller Ivo Knotnerus stelt, maar het begint wel druk te worden in dat zandbakje. Het begon ermee dat emeritus hoogleraar Wynand van de Ven (‘tijdbom onder het zorgstelsel’) en onderzoeker Xander Koolman (‘Moet de maatschappij dat betalen?’) zich kritisch uitlieten over die ongecontracteerde zorg. Maar dat was pas het begin.
Knotnerus – die in die aandacht een campagne van de gezamenlijke zorgverzekeraars zei te zien – kwam vervolgens met zijn kritische beschouwing over hoe bescheiden de problematiek feitelijk is. Twee weken later volgde het onderzoeksrapport van Arteria Consulting, met als voornaamste conclusie dat de kosten van niet-gecontracteerde wijkverpleging het dubbele bedragen van gecontracteerde wijkverpleging. De kosten van die niet-gecontracteerde wijkverpleging zijn hard gestegen: van 36,9 miljoen euro in 2015 naar 104,3 miljoen in 2016 en 83,5 miljoen in de eerste helft van 2017.
Niet-gecontracteerde zorg is inmiddels wel een dingetje geworden
Is dit te verklaren uit het feit dat wijkverpleegkundigen die zonder contract werken veel meer uren declareren? Ondernemer Jos de Blok van Buurtzorg Nederland weet het wel. “Ongecontracteerde zorgaanbieders zetten vaak in op het maximaliseren van hun omzet”, zegt hij. Waar hij deze wijsheid vandaan haalt, zegt hij er helaas niet bij.
In ieder geval is niet-gecontracteerde zorg inmiddels wel een dingetje geworden, bescheiden zandbakje of niet. Ook minister Hugo de Jonge (VWS) heeft de weg er naartoe gevonden. Hij komt in het voorjaar met voorstellen om de contractering te bevorderen. De vraag is alleen hoe. Een maximum termijn verbinden aan de vrijheid om ongecontracteerd te werken misschien? Dan krijgen nieuwe zorgaanbieders in ieder geval nog steeds de kans om hun waarde te bewijzen.
3 reacties
De functie van ongecontracteerde zorg als zandbakje zien we in de MSZ. In de wvp en GGZ is nu de ook door mij beschreven functie als kolenmijn-kanarie (of noem het veiligheidsventiel) actueel.
Ivo Knotnerus
26 januari 2018 / 09:15Volgens mij is het bij de optuiging van het huidige nooit de bedoeling geweest om niet-gecontracteerde zorg onmogelijk te maken. Ik vind de genoemde percentages zeer laag bovendien.
Alberts
26 januari 2018 / 10:36Niet om ongecontracteerde zorg onmogelijk te maken nee. Maar wel om contractering te gebruiken als basis om afspraken te kunnen maken over prijs en kwaliteit. Dat kun je in ieder geval uitleggen als de wens tot ontmoediging van ongecontracteerde zorg.
Misschien is het interessant om ook de discussie op Twitter te volgen die naar aanleiding van deze blog is ontstaan tussen @IvoKnotnerus, @rinusvanriel en @XanderKoolman. Van Riel merkt hierin op: ‘De uitdaging tot kostenbeheersing, nee kostenreductie, zit juist in de gecontracteerde zorg. Daar 5% af, dan praten we ergens over’. Knotnerus reageert hierop met: ‘Ofwel: Die discussies over ongecontracteerden leiden af van de centrale opdracht aan verzekeraars en aanbieders. Ogen op de bal. We have bigger fish to fry’. Waarop Koolman schrijft: ‘Dat gaat mij een beetje te snel. Dit onderwerp vereist ook aandacht, zeker ook als we kijken naar de grote uitstroom medewerkers van gecontracteerde aanbieders, en wachttijden die in sommige regio’s lijken te ontstaan. En dan is er nog de ongelijkheid tussen patiënten’.
Frank van Wijck
26 januari 2018 / 17:52