Voor goud gaan
Het is een prachtige ambitie van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ’s-Hertogenbosch: de focus verleggen van een medische behandeling bieden naar een bijdrage aan het welzijn van de patiënt leveren. De keus om uit te gaan van de inzichten van positieve gezondheid van Machteld Huber is een mooie. Alleen kunnen de voorbeelden van wat dit waard is die endocrinoloog Linda Kremink en bestuurder Piet-Hein Buiting geven nog wat scherper.
Kremink heeft gelijk als ze stelt dat het in het geval van een diabetespatiënt waardevoller is om te vragen “Lukt het om de benodigde medicijnen in te nemen?” dan om routinematig de medisch-technische vragen over de behandeling te stellen die een arts gewend is te stellen aan de patiënt. Maar als het om positieve gezondheid gaat, is de achterliggende vraag “Kunnen wij het eens hebben over uw leefstijl?” nog veel relevanter. Met een gezonde leefstijl kan beginnende type II diabetes immers genezen.
Piet-Hein Buiting stelt in de berichtgeving dat patiënten benaderen vanuit het medische model van simpelweg behandelen “in veel situaties prima is, bijvoorbeeld bij een knieoperatie”. Maar de arts kan aan de patiënt met knieklachten ook vragen wat die belangrijk vindt in het leven. En dan kan het antwoord op die vraag bij een oudere man die vooral nog de duiventil in zijn achtertuin wil blijven verzorgen tot een heel andere behandeling leiden dan het antwoord van een jonger iemand die actief wil sporten.
De reacties die ik lees over de ambitie van het ziekenhuis zijn louter positief en dat is terecht, ik deel dat enthousiasme. Maar ik vraag me wel af of het ziekenhuis niet veel meer goud in handen heeft dan het op dit moment zelf al beseft als het écht in overeenstemming met zijn ambitie gaat handelen.
