Vraagje
De Initiatiefgroep Biosimilars Nederland belegde gisteren een persbijeenkomst om voorinformatie te bieden bij het symposium dat ze op 3 september houdt over deze groep geneesmiddelen. De implementatie van biosimilars is een lange weg, niet in de laatste plaats omdat artsen en patiënten goed moeten worden geïnformeerd over de mogelijkheden die ze bieden. Tegelijkertijd kunnen biosimilars wel een gedeelte van de oplossing zijn in het vraagstuk van de structureel oplopende kosten voor dure geneesmiddelen. En de komende jaren komen aardig wat biologische geneesmiddelen uit patent, dus het is aantrekkelijk om hiervoor als alternatief biosimilars te ontwikkelen.
Farmaceutische bedrijven die biologische geneesmiddelen produceren, kunnen in het licht van de ontwikkeling van biosimilars twee dingen doen. Ze kunnen besluiten bij hun corebusiness te blijven, of ze kunnen zelf ook biosimilars gaan ontwikkelen. In het laatste geval kunnen ze ook weer twee dingen doen: ze kunnen zelf vanaf nul beginnen of ze kunnen ontwikkelbedrijfjes kopen die zich exclusief richten op biosimilars, waarmee ze feitelijk kennis kopen en dus een voorsprong.
Tijdens de persbijeenkomst kwam een vervolgvraag op dit laatste aan de orde: als ze ontwikkelbedrijfjes opkopen, doen ze dit dan wel altijd om de ontwikkeling van biosimilars te stimuleren, of is het ook mogelijk dat ze dit doen om een concurrent uit te schakelen en dus de ontwikkeling tegen te houden en de eigen bedrijfsbelangen veilig te stellen? Die vraag bleef onbeantwoord in de lucht hangen. Iemand een mening hierover?
4 reacties
Weer ongelooflijk kort door de bocht. Zo wordt de farmaceut weer eens weggezet als de Bul Super van de zorg.
De optie voor de oorspronkelijke fabrikant van de biological om de prijs te verlagen wordt niet eens genoemd; waarom een tweede wiel uitvinden als het eerste wiel prima draait? En de markt proberen te verslaan door opkopen van potentiële concurrenten is geen toekomstbestendige optie! Zeer kortzichtig van die farmaceuten die dat toch zouden willen proberen. Speltheoretisch gedoemd te falen. En dan heb je natuurlijk nog de Marktmeesters! De toezichthouders! In ieder land van naam heb je die en die waken op functionerende markten. Toch?
Zo’n symposium wordt dan ook niet gehouden in Noorwegen of in de USA. Daar bedingt de Centrale Overheid kortingen van 70% op het originele product; de biological.
In Nederland ligt dat anders. Daar verschijnt de Minister van VWS op de sofa bij Linda Zomerweken en zegt dat haar baby face, geen last meer van vlekjes e.d. , komt door het gebruik van een formidabele dagcreme van Bergman Clinic.
Kost wat, maar dan heb je ook wat! Kwaliteit en geen imitatie!
En Linda laat het product nog eens extra zien voordat het in de Goodie Bag van de Minister verdwijnt. Voor alle aanwezigen in de zaal! Gratis. Bergman Clinics. Een naam om te onthouden.
Tja. Vraagje?
Waarom doet de Minister dit? Waarom doet zij niet aan centrale inkoop zoals in andere landen, waaronder zelfs de USA? Waarom de verzekeraars niet gewezen op hun falende ‘zorg” inkoop op ook dit gebied van de zorg? Waarom wederom de farmaceutische industrie wegzetten als de Bul Supers en Hiepers van de Zorg? De markt is in Nederland door de Overheid zelf vrijgegeven! De ACM kijkt toe en de NZa zorgt ervoor dat alles geheim blijft! Open Source gaat bot vangen in haar WOB rechtsgang. Dit is Nederland.
Met zulke toezichthouders en met zo’n Minister heb je geen Bul Super en Hieper meer nodig in de Zorg.
Laten we wel wezen; die originele biologicals zijn wonder geneesmiddelen! Als de farmaceuten inderdaad de Bul Supers en de Hiepers van de zorg zouden zijn, dan waren de originele biologicals nimmer op de markt gekomen.
En de prijs? Die wordt in Nederland toch mogelijk gemaakt door de echte Bul Supers en Hiepers van de zorg.
Maar ja, er is volgens hen geen alternatief!
Een land waar een Minister van VWS Bergman Clinics adviseert op de Nationale TV krijgt de symposia met de onbeantwoorde vragen in de lucht die ze verdient.
anh jansen
28 augustus 2015 / 10:52Deze kwestie is niet nieuw. Zodra geneesmiddelen uit patent gaan, kunnen ze door iedereen geproduceerd worden mits het generiek op een aantal punten overeenkomt met het specialité. Zo komen er generieke middelen op de markt.
Wat het met biosimilars iets anders maakt, is dat biosimilars minder eenvoudig na te maken zijn en dat er mogelijk meer risico’s aan zitten dan bij ‘gewone’ generieken, als een product wel lijkt op het origineel maar het toch niet helemaal is. Iets dergelijks zien we bij het ‘gewone’ generieke Levothyroxine (Thyrax), waar patiënten echt problemen kunnen ondervinden als ze een ander generiek krijgen. Het ene generiek blijkt niet zomaar uitwisselbaar te zijn voor het andere. In het verleden heeft ook de kwestie gespeeld rondom Epoëtine Alpha (Eprex). Toen de productiemethode werd veranderd, kreeg een aantal patiënten Red Bloodcell Aplasia.
Generieke middelen worden zelden door innovatieve bedrijven geproduceerd maar meestal door bedrijven die van het maken van generieke middelen hun corps business hebben gemaakt. Hoog volume, lage kosten, lage marge. Een paar centen verdienen per product loont dan als je er veel van produceert. Innovatieve farma kan daar niet tegenaan concurreren. De innovatieve bedrijven kiezen er, normaal gesproken, dan ook niet voor om hun product tegen de dumpprijzen van ‘generiekboeren’ aan te bieden.
Focus is belangrijk binnen een bedrijf en je kunt je niet met alles bezighouden. Farma gaat ook geen schoenen of games verkopen, ook niet als dat lucratief is.
Dat innovatieve bedrijven ‘generiekboeren’ op zouden kopen om kennis en dus voorsprong te kopen, die redenering snap ik niet. De kennis en voorsprong zit namelijk bij de innovatieve bedrijven en niet bij de generiekboeren. Die hebben het kunstje van het maken van geneesmiddelen alleen maar afgekeken.
Desiree Hairwassers
28 augustus 2015 / 12:52Wat een fabrikant van een Biological ook kan doen is het op de markt zetten van een Similogical; het originele Biological maar dan onder de naam van een Biosimilar. Zie de parallel met Lipitor en Atorvastatine van Pfizer. Volstrekt identiek, komend vanaf dezelfde lopende band, maar met een prijsverschil.
Zo zijn er meer ogenschijnlijk generieke middelen die per saldo de originele patent middel zijn, maar onder eigen registratie. Zie de afgeleide registraties. Ascal en Carbasaalcalcium? Komen uit eenzelfde fabriek.
Dat een fabrikant van een origineel Biological probeert de makers of ontwikkelaars van een Biosimilar (een heel sterk op het origineel Biological gelijkend middel) op te kopen is logisch, maar op de lange termijn geen houdbare strategie om de eigen positie te behouden of te versterken: het budget voor innovatie wordt deels besteed aan me too preparaten en daar win je de oorlog niet mee.
Op sociale media wordt de vergelijking getroffen tussen AH en Calve, waarbij AH naast de Calve ook het eigen merk verkoopt.
Die vergelijking gaat mank, tenzij men erop wijst dat de fabrikant van Calve mogelijk ook de maker is van het eigen merk van AH en eventuele ook nog van het budget merk.
De maker van Calve doet zo wat de fabrikant van het Biosimilar ook probeert; de koek blijft hetzelfde, maar de kans dat uit het aanbod van pindakaas toch een potje van het eigen fabrikaat, Calve, AH eigen merk of het budget merk, wordt gekocht neemt wel toe.
In deze vergelijking is Unilever in de positie van de fabrikant van de Biological en is Albert Heijn in de positie van de verzekeraar.
Maar tegen welke prijs? Marge op eigen merk Calve is 75% op prijspeil 100. Marge op AH merk is 15% op prijspeil 80 en marge op budgetmerk is 5% op prijspeil 50%. Wat is de opbrengst dan van de geleverde inspanning?
En bij het opkopen van de Biosimilars door de Biological fabrikant is voor de Biological fabrikant een extra kostenpost. De prijs van het Biological en de Biosimilars zal dalen. De totale omzet in stuks zal stijgen, maar wat zal het rendement nog zijn?
Het opkopen lijkt een defensieve operatie te zijn, uitsluitend voor de korte termijn.
En de Overheid, de Minister, moet zelf eens stoppen met smeren van Bergman Clinics dagcreme. Het maakt de boel wel gladder, maar niet beter en is geen oplossing voor het onderliggende probleem van de voortschrijdende tijd; de tijd houdt je niet tegen!
Meest effectieve middel tegen absurde prijsvorming is centrale inkoop voor een groot mogelijk populatie. Dat laten de Noren, Duitsers en Amerikanen zien. De Minister geeft de voorkeur aan zichzelf glad smeren en de verzekeraars de inkooprol te geven en die schuiven hun verantwoordelijkheid af op de ziekenhuizen middels het simpelweg contracteren middels lumpsum tarieven!
Zo moet de burger nog immer met een iPad het ziekenhuis in.
Zat er in de Goodie Bag van de Minister geen iPad?
anh jansen
28 augustus 2015 / 15:56Het diepgravende interview van Linda de Mol en Edith Schippers heb ik gemist. Bewust, sommige zaken zijn voor mij te hoog gegrepen. Maar voor het verschil tussen biologicals en biosimilars verwijs ik graag naar de website van Nefarma. http://www.nefarma.nl/stream/com-biologische-geneesmiddelen-en-biosimilars
Dat neemt niet weg dat het bij de farma industrie net zo als elke andere bedrijfstak draait om geld. Continuïteit op lange termijn vecht daar vaak met de zelfgenoegzame draak genaamd, sharehoulders value. Soms leidt dat tot treurig ikke-en-de-rest-kan-stikke gedrag. Van dichtbij maakte ik dat mee. Zie hoe het gaat als de zoveelste fusie wordt opgedrongen!
Van de bedrijven waar ik ooit werkte is er, behalve AstraZeneca (ook een fusie), geen één meer als zelfstandige organisatie actief. Allemaal opgegaan in groter verband waarbij de (voornamelijk) mannetjes die dat moesten bewerkstelligen vooral bezig waren met hun eigen positie in het geheel.
Mensenwerk, zullen we maar zeggen, net zo als bij zorgverzekeraars en ook over de houding van artsen en apothekerswereld laat zich een hoop discutabel gedrag beschrijven. Ik herinner me nog die keurige apotheker die met een stalen gezicht beweerde dat het geleverde generiek van omeprazol precies hetzelfde was als het Nexium dat op mijn recept stond. Ik speelde voor domme patiënt (een bevriende internist schreef een recept uit) en kreeg bevestigd dat er al langer iets niet klopte in die plaats. Dat mijn bazen/directie niet de guts hadden die man aan te klagen, zegt iets over de gemiddelde carrièremanager. Ze vonden het te confronterend
Natuurlijk wordt er veel gekocht in farmaland, beloftevolle ontwikkelingen van elders moeten het te kort schieten van eigen research vaak compenseren. Toch zit hier ook nog een andere kant aan. Kleine bedrijven missen vaak het kapitaal en de mankracht om een succesvolle registratie te bewerkstelligen. Ook ontberen ze een effectieve marketingmachine. Want hoe goed en beloftevol een nieuw geneesmiddel ook is, niets verkoopt zich vanzelf. Dat de overheid een veel actievere rol moet en kan spelen in een vaak meer reële prijsstelling van waardevolle nieuwe producten staat als een paal boven water. Waarbij het belang van de patiënt dat gewicht hoort te krijgen dat het verdient.
Zo gezien vermoed ik dat Minister Edith bij glamourvrouw Linda misschien aan het warmdraaien was. Voor meer succes bij de onderhandelingen met aanbieders van nieuwe geneesmiddelen, of simpelweg als opstap voor een toekomstige functie. Verkopen moet tenslotte geleerd worden. Politiek bedrijven is nu eenmaal een onzekere business. Voor je het weet ligt een carrière op zijn gat.
Joep Scholten
28 augustus 2015 / 16:50