Waardebepaling

Afgelopen weekend nam ik op Twitter deel aan een discussie over kwaliteitsindicatoren voor de zorg. Een van de discussiedeelnemers klaagde dat er zo veel kwaliteitsindicatoren zijn die weinig zeggen over de kwaliteit van de zorg die hij nu feitelijk aan de patiënt levert. Hij vergeleek het met een restaurant dat voldoet aan alle kwaliteitscriteria, maar waar je toch vandaan komt met het gevoel dat je niet lekker hebt gegeten.

Een vergelijking die beslist de kern raakt. Indicatoren hebben met name nut als ze iets zeggen over hoe de patiënt de zorg ervaart. In de medisch specialistische zorg is hiervan nog maar zeer beperkt sprake, merkte iemand anders in de discussie op: van alle indicatoren in de medisch specialistische zorg is minder dan 4 procent een uitkomstindicator en casemix gecorrigeerd. Ruim tien jaar na de introductie van het huidige zorgstelsel – waarin het de bedoeling was dat de zorgverzekeraars op  basis van prijs én kwaliteit zorg gingen inkopen, weet u nog wel? – een uiterst trieste constatering. De zorgaanbieders hebben nog heel wat werk te verzetten om aan te tonen dat de zorg die ze bieden toegevoegde waarde heeft voor de patiënt.

Zorgverzekeraars gingen op basis van prijs én kwaliteit zorg gingen inkopen, weet u nog wel?

Het is dan ook goed dat de Federatie Medisch Specialisten, NFU, NVZ vereniging van ziekenhuizen, Patiëntenfederatie Nederland, Zelfstandige Klinieken Nederland en Zorgverzekeraars Nederland nu de handen ineen hebben geslagen. In een project gaan zij de relevantie en kwaliteit van kwaliteitsregistraties beoordelen. Het is een project dat – toegegeven – een beetje laat tot stand komt, maar dat wel van doorslaggevend belang kan zijn voor de verdere ontwikkeling van het huidige zorgstelsel.