Water aan de lippen

Een interessant symposium morgen in Terneuzen, over ‘de Zeeuwse zorg van morgen’. Maar toch beetje jammer dat het wordt georganiseerd door Triagel Zorg, gespecialiseerd in zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Het is immers juist de ziekenhuiszorg in deze provincie waarop de kernvraag van dit symposium zo van toepassing is: ‘Is er toekomst voor een goede zorg in Zeeland?’ De berichtgeving van de laatste jaren over hoe het Admiraal de Ruyter Ziekenhuis en ZorgSaam om elkaar heen draaien maar niet nader tot elkaar komen, maakt het antwoord op die vraag juist voor de ziekenhuiszorg zo pregnant.

Ook de ziekenhuizen in de Achterhoek (Slingeland Ziekenhuis en Streekziekenhuis Koningin Beatrix) zijn er tot nu toe niet in geslaagd om nader tot elkaar te komen. Maar ze zijn nu toch weer in gesprek met elkaar, omdat ze beseffen dat ze er ieder voor zich nooit in zullen slagen volwaardige ziekenhuiszorg te blijven bieden in deze krimpregio. Achter de schermen blijkt de afgelopen maanden al het nodige voorwerk te zijn verricht. De medische staven, de ondernemingsraden én de cliëntenraden zijn meegenomen in het proces en daarmee is draagvlak gecreëerd om vervolgstappen te zetten in samenwerking. Chrit van Ewijk, de nieuwe bestuurder van Slingeland, maakt in de berichtgeving ondubbelzinnig duidelijk waarom dit zo belangrijk is: “Er worden steeds hogere eisen gesteld aan de kwaliteit en het aantal medische behandelingen die een ziekenhuis per jaar moet uitvoeren. Deze eisen leggen een steeds groter beslag op de exploitatie en het investeringsbudget.” Kortom: samenwerken móet wel, want anders staat ons vandaag of morgen het water aan de lippen en dan zijn we feitelijk te laat.

In Zeeland is de waterstand ook gevaarlijk hoog, maar daar is blijkbaar bij de bestuurders het geloof in de Deltawerken nog te groot.