We wennen er al aan

Een half jaar geleden was het nog ‘stop de persen’-nieuws en inmiddels beginnen we er al aan te wennen: aanbieders in de langdurige zorg die woonlocaties sluiten. Het meest recente bericht hierover komt van zorgaanbieder Middin, die acht locaties sluit. Het is het gevolg van het overheidsbeleid, dat erop gericht is mensen met een lichtere zorgvraag geen plaats in een verzorgingshuis meer te bieden maar langer zelfstandig thuis te laten wonen.

Middin gaat ervan uit dat de ruim honderd cliënten die met de sluiting van de woonlocaties te maken hebben, zullen verhuizen naar andere locaties. Bij andere zorgaanbieders heeft de verandering ook weleens een verdergaand karakter. Bekend is bijvoorbeeld het geval eerder dit jaar van de honderdjarige vrouw die bij de sluiting van een locatie van zorgaanbieder Opella besloot weer op zichzelf te gaan wonen. We zien dit inmiddels vaker gebeuren.

Zorgaanbieders die hun cliënten bij sluiting van locaties weer begeleiden naar zelfstandig wonen, kunnen twee dingen doen. Ze kunnen afspraken maken met de thuiszorg in de betreffende gemeente om deze mensen de noodzakelijke zorg aan huis te bieden. Of ze kunnen hun eigen personeel – dat door de inkrimping van het intramurale zorgaanbod overbodig wordt binnen de organisatie – begeleiden naar werk in de thuiszorg. Op die manier bieden ze continuïteit in zorg voor hun cliënten, continuïteit in werk voor hun medewerkers, en continuïteit van hun eigen concurrentiepositie als zorgaanbieder. Misschien iets voor de ‘Stop de afbraak in de zorg’-roepers om eens over na te denken.