We wennen eraan
Toen zorgverzekeraar CZ vorige maand aankondigde wachtlijsten te gaan creëren om de patiëntenstroom te sturen, regende het reacties op de nieuwssites van de medische vakbladen én van de publieke pers. De verontwaardiging was groot: waar haalde een zorgverzekeraar het lef vandaan? Nu maakt Achmea bekend te dure ziekenhuizen niet te zullen contracteren. En afgezien van wat Tweets die dit nieuws als feitje voor het voetlicht brengen, blijven reacties zo goed als uit. Blijkbaar wennen mensen er snel aan dat de zorgverzekeraars hun rol oppakken. Dit jaar leidt het nog tot een paar rimpelingen in het water, en volgend jaar weten we niet meer beter.
Het enige onderdeel van de Achmea-berichtgeving waarop ik wel reacties lees, is het feit dat het verlies maakt op de divisie schade, maar winst op de divisie zorg. Die reacties lopen uiteen van ‘en wij maar denken dat het corporaties zonder winstoogmerk zijn’ tot ‘en nu krijgen de te dure ziekenhuizen de schuld’. Beide zijn onzin. Wat die winst betreft tweet Renske Leijten (SP) snerend “Och wat is de zorg toch onbetaalbaar.” Maar een zorgverzekeraar die geen buffer heeft, komt bij tegenvallers snel in de problemen. Reken maar niet dat de verzekerde dan zo solidair is dat die dat wel even compenseert met een hogere premie.
En het idee dat de te dure ziekenhuizen nu worden gebruikt om het verlies van Achmea op een andere divisie dan zorg te compenseren is natuurlijk absurd. Achmea kleurt gewoon keurig binnen de lijntjes van het bestuurlijk hoofdlijnenakkoord dat voor de ziekenhuiszorg de groei van de zorglasten moet worden beperkt tot 2,5 procent per jaar. Spannender is het niet.
