Werelddekking moet blijven
Minstens één keer per jaar heb ik met een goede vriend van mij steeds weer hetzelfde gesprek. Mijn vriend heeft bijna overal veel verstand van, en is daarnaast iemand met een uitgesproken kritische kijk op heel veel dingen. Maar van één ding heeft hij minder verstand, en dat is ons stelsel van gezondheidszorg.
Dat steeds terugkerende gesprek gaat ongeveer zo. Als treffend voorbeeld van de algehele incompetentie van zo’n beetje onze complete politieke klasse, hekelt mijn vriend ons nieuwe stelsel van gezondheidszorg zoals wij dit nu al een aantal jaren kennen. Zorg en zekerheid zijn heel erg belangrijke dingen – zó belangrijk, dat je mensen niet individueel, en dat elk jaar weer opnieuw, moet opzadelen met keuzes die vérstrekkende gevolgen kunnen hebben, op een terrein waar je zelf, als leek en burger, juist helemaal geen verantwoorde keuzes kunt maken. Want het is toch te gek dat je zelf moet gaan uitzoeken tegen welke ziektes je jezelf nou wel of juist niet moet gaan verzekeren?
Zeker, antwoord ik dan, dat is inderdaad te gek. En sterker nog: dat is ook helemaal niet het geval. Waarna ik nog maar eens een keer uitleg hoe het zit met het basispakket in onze verplichte zorgverzekering, dat zodanig breed is op het punt van zwaarwegende en dure zorg, dat niemand in Nederland hoeft te vrezen voor een persoonlijk faillissement door de kosten van medische behandeling. Maar echt blijven hangen, wil dit nooit.
Vorige week had ik een ander gesprek, met iemand bij wie ik regelmatig als klant langs ga. Die iemand was vorig jaar op vakantie in de Verenigde Staten, waar hij plotseling werd overvallen door een dermate ernstige ontstekingskwaal dat hij ter plekke wekenlang in een ziekenhuis moest verblijven. Daar werd hij overigens perfect behandeld, en inmiddels is hij weer genezen en weer aan het werk. Maar vermelding verdienen nog wel de kosten van die behandeling. Die beliepen 200.000 dollar, maar werden door de Nederlandse zorgverzekeraar volledig vergoed.
Gisteren werd bekend dat minister Schippers nu ernst gaat maken met een voornemen dat al dateert uit de tijd van het kabinet Rutte-1: het afschaffen van de werelddekking in het basispakket. Voor vergoeding van ziektekosten buiten Europa moet dan een aparte, aanvullende verzekering worden afgesloten, wat een bezuiniging moet opleveren van 60 miljoen euro per jaar.
Op het eerste gezicht geen rare maatregel. Bij de uitvoering ervan kan ik mij allerlei praktische complicaties voorstellen, waarvan ik mij afvraag of onze zorgverzekeraars daar wel om zitten te springen. Maar in principe een heldere zaak, want direct gelinkt aan een stuk eigen verantwoordelijkheid en eigen keuze. Je kiest er zelf voor om naar een ver land te gaan, dús moet je daarvan ook maar alle financiële consequenties dragen, ook op het punt van zorgverzekering.
Dat is één kant van deze kwestie. Maar er is ook nog een andere, en die heeft te maken met de orde van grootte van het al dan niet te verzekeren risico. We hebben het hier niet over de kosten van een bril, een rollator, een kroon of brug, een rondje fysio, een paar honderd euro meer of minder eigen risico. Die zijn naar hun aard relatief bescheiden, en voor de meeste burgers geen kwestie van wel-of-geen financiële catastrofe. De individuele keuzevrijheid om jezelf wel of juist niet hiervoor verzekeren, is daarom verantwoord: de consequenties, one way or the other, zijn draaglijk en te overzien.
Maar afschaffing van die werelddekking? Steeds meer mensen gaan steeds vaker, en voor steeds langduriger verblijf, naar bestemmingen buiten Europa. Wie zich niet tegen wereldwijde medische kosten verzekert, neemt hiermee een groot financieel risico. En door juist op dit punt het basispakket te versoberen, worden we als burgers ineens wél opgezadeld met individuele keuzes, met potentieel enorme consequenties, waar we helemaal niet op zitten te wachten. En zetten we een eerste stap op weg naar een situatie waarin mijn kritische vriend uit het begin van deze blog alsnog gelijk dreigt te krijgen.
2 reacties
Uw vriend kan gerust zijn. Uw vriend heeft gelijk. Gezond verstand. Meer is het niet.
Verzekeren is het omslaan van risico’s over een zo groot mogelijke groep mensen. Vandaar dat landen op advies van WHO en OESO kiezen voor een NHS/Scandinavisch modern systeemmodel en daarbij afspraken maken met andere landen hoe om te gaan met toeristen en niet-planbare zorg. Op basis van wederkerigheid dus.
Nederland doet niet aan wederkerigheid. Geen enkel ander land ter wereld neemt het NL Zorgstelsel model dan ook over. Vele kijkers, geen kopers. Begrijpelijk als je het spel door hebt. Versnippering is altijd duurder. Verdienmodel van private verzekeraars is het scheppen van zoveel mogelijk papierwerk, uitzonderingen, machtingen, vergunningen en afwentelen wat maar af te te wentelen is. Verzekeraars doen niet aan verzekeren. Verzekeraars mogen wel als eersten uit de met belastinggeld gevulde premie ruif eten. En onbeperkt en zonder controle. WMT geldt niet voor financiële instellingen. Inmiddels zijn de lonen van Achmea bestuurders geheim. En de verantwoordelijk Minister is daar tevreden over.
Nederland gaat de ‘alleingang’ nog een stapje verder opvoeren. 60 miljoen is in het boekje van de Staat ingeboekt als besparing. De verzekeraars boeken alvast 120 miljoen in als extra inkomsten via de aanvullende verzekeringen. Bedenk de complicaties die nu gaan ontstaan bij de aanvullende verzekeringen. Risico selectie is al een probleem en wordt nu een nog groter probleem. Koppeling van aanvullende en basisverzekering is al een probleem en wordt nu een nog groter probleem. En de concurrentie tussen de verzekeraars verdwijnt nu helemaal achter de horizon van de visionairs van dit systeemmodel Zorgstelsel.
David Stockman heeft een fantastisch boek geschreven, “The Great Deformation. The corruption of Capitalisme”, over de financiele crisis en hoe deze zo tot stand is gekomen. David Stockman is Republikein. Maar hij spaart niets en niemand.
“Crony Capitalisme” noemt hij de ontwikkelingen in de USA. Nederland nodigt David Stockman niet uit voor lezingen of voordrachten. David Stockman zou omvallen van verbazing; Nederland volgt al jaren de USA blind en is de USA in menig opzicht een aantal stappen voor. “Crony insurance” en “Crony Health insurance” worden nu als addendum aan de NL vertaling toegevoegd.
Terugval optie van Hans Hoogervorst is nog mogelijk tot 2016. Daarna is het ‘Back to the Future” en komen we terug in de tijd van voor WO2.
En dat is geen verbetering. En ook dat is uw vriend bekend.
Inroepen van de terugval optie levert per direct 13 miljard aan vrijval van reserves op. Garantie stelling door de Overheid is gelijk aan aanhouden van 13 miljard belastinggeld door private verzekeraars.
Private verzekeraars worden per direct weer de oude ziekenfondsen, regionaal werkend. Vergt geen enkele moeite. Ze werken zo namelijk al. Maar dan zogenaamd concurrerend.
David Stockman kan uitleggen waarom die 13 miljard euro nimmer aan de premie betalers zal worden teruggegeven.
We zien het blog in vertrouwen verschijnen.
ANH Jansen
3 augustus 2013 / 16:23Waarom schrappen van werelddekking in de basisverzekering onnodig is wordt in de Economist uitgelegd.
KPMG Plexus aan het woord.
http://www.economist.com/news/britain/21582549-countrys-health-care-system-under-fire-home-doing-better-export-how-sell
BRITAIN’S National Health Service has been caricatured as “a national religion” inspiring uncritical attachment. Recently though, revelations of high death rates in a number of provincial hospitals have shaken this faith. Yet as arguments rage about whose policies are to blame for failings and errors, the NHS seen from beyond Britain’s shores looks more impressive than its tattered reputation at home. Many emerging economies are showing renewed interest in the system that was founded by Aneurin Bevan, a Labour politician, in 1948.
At a health conference hosted by KPMG, a services company, in South Africa in July, several speakers from the continent referred to establishing national health services as their “holy grail”. Some countries, like South Africa hope to create an accessible public-health insurance system within the next decade as a symbol of divisions overcome. Others with large populations and tight budgets are attracted to the NHS’s reasonably cheap per-person coverage.
Although many emerging economies also want to hang onto private insurance schemes, they relish the NHS’s emphasis on fairness towards poorer folk. Julio Frenk, a former Mexican health minister now at Harvard, praises the British approach for breaking the link between earnings and health entitlements, a problem for insurance-based systems, because premiums are often linked to wages. That solution appeals to places with large populations outside regular paid employment. “If you have to wait until they all get regular jobs,” Mr Frenk says, “you’ll wait too long.”
Another feature of Bevan’s brainchild envied by some developing countries is the idea of the general practitioner (GP) as gatekeeper.
An advantage of a unified system of records is that the NHS has comparable data across big swathes of the population; that is harder to guarantee if the population is divided between insurers.
Just as the NHS influences other countries, could it learn from them? Templates used far from home can be adapted, without the fuss that accompanies change at home. Dr Pall’s project in Delhi, for example, raises funds privately and patients pay a consultation fee of a few rupees. In England some local doctors think a similar small consultation fee might be a good idea too. The founding guarantee of treatment “free at the point of delivery”, encourages overuse of the service for transient ailments.
The NHS’s success overseas shows that it is not as hopeless a cause as domestic doom mongers believe. But as it exports its best features, it also needs to pay more attention to the improvements of younger, less hidebound systems. The nation’s religion has much to teach—but a lot to learn, too.
=–Was getekend ‘The Economist’.
En waarom zou KPMG Plexus buiten Nederland het NHS model promoten terwijl het binnen Nederland het hybride ‘stuck in the Mud’ systeemmodel Zorgstelsel 2006 tegen beter weten in blijft adviseren? Afschaffen alle ex poste? Geen probleem voor KPMG Plexus (lees W Bos, PvdA) Private bedrijven, werkend voor eigen rekening en risico binden aan een budget en bij naderende budget overschrijdingen de onderliggende zorgaanbieders dwingen via wetgeving gratis zorg te blijven opdat de private ondernemingen, zijnde de zogenaamd risico dragende zorg verzekeraars, hun contracten met de verplicht verzekerden kunnen nakomen? Geen probleem voor KPMG Plexus, lees W Bos, lees D ickkersheim.
En dan de werelddekking afschaffen in de basisverzekering? 60 miljoen bezuinigen op het huishoudboekje van de Overheid, maar een extra 200 miljoen euro inkomsten voor de zogenaamd risicodragende zorg verzekeraars? per saldo een lastenverzwaring voor de burgers.
En wie betaalt de aanvullende premie voor de rondreizende mandarijnen van dit land? De ambtenaren en politici? Dat komt dan toch uit de zakken van de verplicht verzekerden.
De NHS sluit bilaterale overeenkomsten op basis van wederkerigheid met alle overige landen in deze wereld.
Laat KPMG Plexus nu maar eens verklaring geven voor de haaks op elkaar staande visies en adviezen.
Buiten Nederland het NHS model adviseren en voor Nederland zelf het hybride model? Probeer daar maar eens uit te komen.
Daar komt een paling in een emmer snot niet eens uit.
Hans Hoogervorst’s terugval optie naar het NHS model 2015 is nog mogelijk. Per 2016 zijn we terug bij af: tijdperk van voor WO2. Tijdperk van Charles Dickens. Waarom hebben de Duitsers in 1941 het Bismarck model ook weer ingevoerd? Waarom de Engelsen in 1948 het NHS?
De wereld is groter dan de 1 km2 Den Haag.
anh jansen
6 augustus 2013 / 22:34