What’s up, doc?

Het is een mooi initiatief van neurochirurg Bon Verweij om een app te ontwikkelen die het mogelijk maakt om via de smartphone patiëntgegevens uit te wisselen tussen artsen zonder dat die gegevens voor anderen toegankelijk worden. Tegelijkertijd vraag ik me wel af waarom de laatste paar dagen discussie wordt gevoerd over de vraag of het erg is dat artsen patiëntgegevens via de al bestaande dienst WhatsApp naar elkaar toesturen voor snel overleg over een casus.

Toegegeven, verzending van gegevens via WhatsApp is niet extra beveiligd. Maakt een arts foto’s, dan kúnnen die dus in zijn privécollectie terechtkomen. Ook kunnen ze automatisch worden geupload in een cloudservice of toegankelijk worden voor andere geïnstalleerde apps. Verder kunnen ze voorzien zijn van metadata die ze herleidbaar maken tot het IP-adres van een zorginstelling.

Spannend? Wie zin heeft en een beetje medische terminologie kent, vindt vergelijkbare plaatjes ook gewoon op internet. Ook die plaatjes zijn van echte mensen en ook bij die plaatjes wordt niet de naam vermeld van degene die het ongeluk heeft om met de afgebeelde kwaal behept te zijn. Anders is het bij de afbeeldingen die mensen van zichzelf plaatsen op social media, en het is verrassend hoe ver mensen daarbij soms gaan. Of misschien is het ook juist allang niet meer verrassend. Het begrip ‘gevoelige informatie’ is door wat we via die social media allemaal met elkaar delen behoorlijk aan erosie onderhevig. Kortom, het mag waar zijn dat het delen van patiëntgegevens via WhatsApp discutabel is, zoals Medisch Contact stelt, maar als de arts nu gewoon even aan de patiënt vraagt “Vindt u het goed als…?”, kan die discussie ook heel snel beslecht zijn.

Tot zover voor nu, de vakantie breekt aan. U vindt mij hier weer op woensdag 29 juli.