Zo gaan we het doen

“Het is niet iedere patiënt gegeven zich te verdiepen in de medische mogelijkheden, maar het is wel iedere arts gegeven zich te verdiepen in de patiënt”, zei Jannie Oskam gisteren bij het symposium Samen beslissen. De arts die dit doet, legt de basis voor shared decision making ofwel samen beslissen. In de praktijk gebeurt dit echter vaak nog niet en heeft de patiënt het gevoel dat de arts in zijn eentje de behandelbeslissing neemt. De titel Zo gaan we het doen van Oskams boek verwijst hiernaar.

Oskam – jarenlang consultant in de zorg – zei te beseffen dat het niet mogelijk is om in één gesprek tot samen beslissen te komen. Ze ondervond dit zelf toen ze in 2013 de diagnose borstkanker kreeg. Ze vertelde tijdens het symposium dat ze dacht aan een cyste te zullen worden behandeld, omdat de diagnose kanker tijdens het bevolkingsonderzoek borstkanker was gemist. “Maar toen de diagnose was gesteld en duidelijk was dat ik een tumor van 8 centimeter in mijn borst had, kreeg ik ineens heel veel informatie. Terwijl ik alleen maar dacht: hoe is het in godsnaam mogelijk dat een tumor van acht centimeter werd gemist? Ik was met mijn gevoel bezig.” En daardoor onthield ze niets van wat haar werd verteld.

Geef de patiënt voldoende tijd om alle behandelopties te verkennen

Zo kwam het project Time-out en gedeelde besluitvorming bij borstkanker tot stand, om te waarborgen dat de patiënt voldoende tijd krijgt om alle behandelopties te verkennen en tot een afgewogen behandelbeslissing te komen. “Je moet verder leven met de gevolgen van die beslissing”, zei Oskam. Als die gevolgen een ernstige inbreuk hebben op de kwaliteit van leven en een ander heeft die beslissing genomen, dan is dat zuur.

Delen