Zorg en welvaart
Een leuke rubriek in de Volkskrant is Klopt dit wel? Hierin wordt geprobeerd de zin van de onzin te scheiden in nieuws dat zich op dat moment snel verspreidt, zonder dat het waarheidsgehalte ervan helder is. Gisteren ging het over de stelling: de helft van de bewoners van een sociale huurwoning heeft een zorgprobleem. Het eindoordeel luidde: “Woonoverlast in buurten met veel sociale huurwoningen neemt toe, maar hoeveel bewoners psychische problemen hebben is onbekend.”
De timing van dit onderwerp is interessant, want in dezelfde editie van de krant staat ook een interview met Bauke Koekoek, naar aanleiding van het verschijnen van zijn nieuwe boek De kwestie verwarde personen. Zijn stelling: het probleem met de zogenoemde ‘verwarde personen’ los je niet op met extra geld en zorg. Natuurlijk, niet alle mensen met psychische problemen vallen binnen de definitie verwarde personen. Maar er zit wel een interessante parallel tussen beide artikelen in die zin dat het in beide gevallen onterecht is de problematiek te beperken tot een zorgprobleem.
‘Het probleem met de zogenoemde ‘verwarde personen’ los je niet op met extra geld en zorg’
Misery loves company zeggen de Engelsen. Dat omschrijft goed wat er met deze mensen aan de hand is: zij kampen met een veelheid aan problemen. Geldgebrek bijvoorbeeld, verslaving, huiselijk geweld, overlast of intimidatie van buren, werkloosheid, kinderen die ontsporen. Hebben deze mensen een zorgprobleem? “Het is een illusie dat alleen de zorg dit kan oplossen”, zegt Koekoek. Met zorg maak je mensen beter als ze ziek zijn. En dat kán een rol spelen om die andere problemen aan te kunnen en er een uitweg uit te vinden. Maar overschat het niet. Met welzijn valt veel meer te bereiken dan met zorg ooit mogelijk zal zijn.