Zorgcoördinator

Een interessante Tweet van een huisarts gisteren, echt eentje om over na te denken: “Eens moet worden opgemerkt dat de huisarts in eerste instantie medicus is en geen gezondheidscoördinator”. Hoewel ik in eerste instantie dacht dat dit een open deur was, ging ik vervolgens toch twijfelen. Is de huisarts wel in de eerste plaats een medicus? Ik vind de huisarts net zo goed een vertrouwenspersoon en ook een geruststeller. Iemand die de generieke kennis in huis heeft om mij bij een gezondheidsklacht of -vraag uit te leggen wat er precies aan schort en welke kleine stap in veel gevallen volstaat om te voorkomen dat vroeger of later grote vervolgstappen nodig zijn.

Kortom: het knappe van de huisarts is dat die in staat is om de patiënt vaker niet (of slechts beperkt) dan wel te behandelen. Hij is bij uitstek iemand die de zorgvraag tot zijn correcte proporties beperkt, en in die zin dus juist wél een gezondheidscoördinator.

Hiermee ontken ik zeker niet de rol van de huisarts als behandelaar. Dat deze groot is, mag duidelijk zijn. Maar behandelaar is hij wel veelal in samenwerking met de medewerkers in zijn eigen huisartspraktijk, de apotheker, de fysiotherapeut, de wijkverpleegkundige, de medisch specialist, de specialist ouderengeneeskunde en alle andere zorgprofessionals. Zijn unieke rol vervult hij juist als coördinator. En omdat de toegang tot de huisarts voor de patiënt niet onder het eigen risico valt, kan hij als coördinator ook een grote rol spelen in het in de hand houden van de zorguitgaven. Wellicht is een aantal huisartsen van mening die laatste rol nu een beetje in de schoenen geschoven te krijgen. Toch is die logisch, en vervult hij die ongemerkt al lang.