Fraude

[Herplaatsing van 4 juni]

Ik weet niet of het u net zo vergaat als ondergetekende, maar ik wind me nogal op over de zorgactualiteit. Het houdt maar niet op met de negatieve beeldvorming rond zorgprofessionals. Na alle in de media breed uitgemeten (bijna) fouten en het uitgebreid ongenuanceerd onder de aandacht brengen van incidenten (waarbij nauwelijks ooit vermeld wordt dat we het hier gewoon heel goed doen), bestormden de frauderende en graaiende zorgprofessionals ineens de kolommen van tijdschriften en kranten. Met de medisch specialisten en tandartsen voorop.

Wat me in het geheel nog het meest verbaast, is dat ik zo weinig tegengas voel uit de sector zelf. Natuurlijk; Frank de Grave heeft een poging gedaan en hier en daar horen we uit andere sectoren ook een tegengeluid, maar het lijkt wel of we het verder maar over ons heen laten komen. Stilzitten als we geknipt en geschoren worden. Het wordt tijd dat we de zaken eens even in perspectief gaan zetten.

Het wordt tijd dat we de zaken rond zorgfraude eens even in perspectief gaan zetten

Natuurlijk, fraude is fout en moet bestreden worden. Dat gezegd hebbende zou ik eraan toe willen voegen dat absurde regels ook bestreden moeten worden, evenals de bijna grenzeloze macht die zorgverzekeraars op dit punt hebben. En er mag ook weleens hardop gezegd worden dat die zogenoemde fraude in de zorg doorgaans ontstaat in het belang van de patiënt. Zodat die daardoor bijvoorbeeld wél een broodnodige behandeling vergoed krijgt of op één dag én een intake én een behandeling kan ontvangen. Het gaat in verreweg de meeste gevallen niet om de portemonnee van de zorgprofessional.

Ik werk al (bijna) honderd jaar met zorgprofessionals (was er ooit zelf één) en ik durf met droge ogen te beweren én vol te houden dat het doorgaans integere, sociale, hardwerkende en betrokken personen zijn. Een uitzondering daargelaten, hebben ze allemaal oog voor de belangen van anderen. En so what, dat ze daarmee ook hun geld verdienen? Sinds wanneer is dat een misdaad?

Delen