Zwaarbewolkt

‘Onderbezetting in zorg pijnlijk duidelijk.’ ‘Ruim duizend klachten onderbezetting zorg.’ ‘Grote onderbezetting in zorg.’ ‘NU’91 signaleert onderbezetting in de zorg.’ ‘Door onderbezetting geen tijd om bewoners drinken te geven. Terwijl ik voor zorg koos om mensen te helpen.’ ‘Agressie in de zorg. Daar moet én kan meer aan gedaan worden. Bijvoorbeeld geen onderbezetting.’

Wat deze social-mediaberichten (afkomstig van Twitter) inhoudelijk met elkaar te maken hebben, is in één oogopslag duidelijk. Maar hoe actueel ze ook lijken, ze zijn allemaal afkomstig uit 2010, 2011 en 2012.

Onderbezetting in de zorg is geen nieuw probleem. Natuurlijk maakt dit het nieuws van nu niet minder zorgelijk. De helft van de zorgmedewerkers geeft aan te maken te hebben met onderbezetting en is daardoor veel te veel tijd kwijt aan roostering en planning. In Noord-Nederland moeten patiënten maandenlang op operaties wachten omdat er te weinig personeel is om ze uit te voeren. Ook de Utrechtse ziekenhuizen stellen operaties uit vanwege gebrek aan personeel.

Onderbezetting in de zorg is geen nieuw probleem, maar dat maakt het niet minder zorgelijk

Is salarisverhoging de oplossing? Het zal een deel van het zittend personeel motiveren om te blijven, een poosje toch, en het zal misschien nieuw personeel aantrekken. Maar nieuw personeel dat recht uit de schoolbanken komt, komt echt niet meteen in een hoge schaal. En ervaren personeel kan wel verkassen van de ene naar de andere zorgaanbieder, maar dat verschuift het probleem alleen maar.

Accepteren dat de zorgkwaliteit achteruitgaat? Willen we niet. Allemaal meer aan zelfzorg gaan doen? We zijn toch verzekerd. Winstuitkering in de zorg toestaan? Vinden we niet goed. Een stelselverandering? Gaat niets opleveren. Een groter deel van ons inkomen aan zorg uitgeven? Zijn ze nou helemaal gek geworden daar in Den Haag.

Het begint een beetje op de klimaatdiscussie te lijken: we staan open voor suggesties, maar concrete maatregelen…

Delen