Zwemles voor Roemer

Het is opvallend hoe SP-voorman Emile Roemer de marktwerking in de zorg typeert. Bij zijn verkiezingsbelofte dat de marktwerking met de SP als regeringspartij het eerste is dat wordt teruggedraaid, zegt hij: “Ik wil in de ziekenhuizen geen winstuitkeringen, geen zorgaanbieders die ver boven de Balkenendenorm verdienen.”

Marktwerking is dus winstuitkering en een topsalaris. Dat is toch wel een tamelijk smalle visie op de werkelijkheid. Marktwerking in de zorg gaat primair over zorgaanbieders aansporen tot kwaliteitsverbetering en kostenbeheersing. En misschien kun je de winstuitkering in de zorg wel tegenhouden, de salarissen van bestuurders in de zorg aan banden leggen en het systeem van gereguleerde marktwerking terugdraaien, maar wat krijg je daar voor terug? Toch vooral zorgaanbieders die achteroverleunen en zeggen: ‘Als de overheid het allemaal zo graag wil regelen, dan doet ze dat maar’. Dan krijg je bestuurders die geen verantwoordelijkheid willen nemen voor innovatie, voor kwaliteitsontwikkeling of voor kostenbeheersing. En dan krijg je zorgprofessionals die het werk doen waarvoor de overheid hen betaalt en die om vijf  uur naar huis gaan. Dan is het afgelopen met de zorgaanbieders die dingen naar de gunsten van de patiënt. Want waarom zou je je best doen als daar toch niets tegenover staat? Dat werkte in het oude stelsel al tientallen jaren niet, dus waar Roemer het idee vandaan haalt dat het onder zijn premierschap wel zou werken, is mij een raadsel.

Gisteren typeerde de Volkskrant Roemer als een soort lachende Boeddha. De spirituele leider naar wie dit verwijst, zei: “Als je eenmaal op de andere oever bent aangekomen, help dan ook anderen die te bereiken.” De hele zorg is bezig de andere oever te verkennen. Maar Roemer moet blijkbaar nog zijn eerste zwemles krijgen.