Op waarde schatten

Opvallend genoeg bleef het gisteren op social media erg rustig na de Volkskrant-column van Wouter Bos. Dit terwijl hij in die column toch echt zei dat hij in 2007 als minister niet wist hoe snel hij – samen met Ab Klink – het advies van de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg in een bureaula moest laten verdwijnen, waarin het voorstel werd geopperd dat een quality-adjusted life year maximaal 80.000 euro mocht kosten. “Welke politicus durft zijn vingers te branden aan de waarde van een mensenleven?”, schrijft Bos.

Dat hij nu, achteraf, toegeeft dat die handelwijze van toen kortzichtig en onverstandig was, vind ik netjes van hem. Opvallend genoeg geeft hij de huidige minister van VWS, Edith Schippers, het advies om de qaly-discussie wél aan te gaan. De eerste gedachte is natuurlijk: had zelf dan dat lef gehad. Dan had je de geschiedenis in kunnen gaan als de minister die het verschil heeft gemaakt.

Toch voert Bos een goed argument aan waarom Edith Schippers de discussie wel juist nu moet aangaan: er is geen directe financiële noodzaak om nu de qaly te bepalen. “Als we ermee wachten tot het moment wanneer hij meteen gebruikt moet worden, zal de discussie meteen polariseren”, luidt zijn argumentatie. Dat zal die discussie toch wel doen denk ik, ongeacht het moment waarop die wordt gestart en de hoogte van het bedrag dat eruit komt rollen. Maar van uitstel zal geen afstel komen over deze discussie, dus zo gek is het toch niet wat hij adviseert. Edith Schippers heeft haar hele zomerreces de tijd om erover na te denken. Ik hoop dat ze, als ze eens voor de spiegel staat, onwillekeurig toch een keer zichzelf de vraag stelt: “Tja, wat ben ik eigenlijk waard?”