Van betekenis

Toegegeven, als je in een restaurant zit, verwacht je van degene die je bestelling opneemt niet de vraag ‘Wat moet je?’ Ook niet als het om het personeelsrestaurant van een gemeentehuis gaat. In de gemeente Utrechtse Heuvelrug zijn ze er echter inmiddels wel aan gewend als er eens een keer iets gebeurt dat een beetje buiten de normale orde valt en kunnen ze er wel om lachen. Ze weten dat de catering wordt verzorgd door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, cliënten van Abrona om precies te zijn.

Hetzelfde gebeurt bijvoorbeeld ook binnen het stadskantoor van de gemeente Haarlem, met cliënten van SIG. Terecht, vindt de Haarlemse programmamanager transitie sociaal domein Piet Haker. Hij benadrukt het belang van het feit dat dit mensen de ruimte biedt om mee te doen. “Ze zijn van betekenis”, zegt hij. Ook Hans Nijhof (wethouder sociale zaken, cultuur en milieu in Utrechtse Heuvelrug) ziet de meerwaarde. De gemeente geeft zo het goede voorbeeld op het gebied van participatie. En de wethouder staat hierdoor steviger in zijn schoenen als hij bij het lokale bedrijfsleven pleit om ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt ruimte te bieden. Hij stelt dat het voor bedrijven slimmer is om er nu al mee te beginnen, dan af te wachten tot ze een quotum krijgen opgelegd.

Mijn inschatting is dat de bedrijven die wél wachten tot ze dit quotum krijgen opgelegd, vervolgens ook het meest in het werk zullen stellen om te benadrukken dat de aanpak niet werkt. En dan wordt vanzelf duidelijk welke bedrijven écht invulling geven aan maatschappelijk verantwoord ondernemen, en welke dit slechts als window dressing in hun bedrijfsdoelstellingen hebben staan.