Voorrecht

Een eigen bijdrage aan de opleiding tot medisch specialist van €13.400,- per jaar? Over dit voorstel staan mijn collega’s en ik bepaald niet te springen. Afgelopen week werd er een AIOS Actie Avond georganiseerd. Terwijl mijn collega’s naar Leiden afreisden om te protesteren, bleef ik achter om het ‘fort’ te bewaken.

Mijn pieper gaat al gelijk. Twee patiënten zijn in aantocht; of ik gelijk naar de spoedeisende hulp kan komen, want een van hen heeft een lage bloeddruk. Terwijl ik patiënt A onderzoek, gaat opnieuw mijn pieper. De afdeling: er is een infuus gesneuveld en de patiënt moet nog antibiotica krijgen. Kan ik een nieuwe komen prikken? Ik overleg over de telefoon met mijn supervisor over patiënt A, spreek een behandeling af, werp een korte blik op patiënt B (geen acute situatie) en ga op weg naar de afdeling.

Onderweg word ik almaar opgepiept. Twee aankondigingen van patiënten die via de huisartsenpost komen. De cardioloog wil graag dat ik in consult kom bij een patiënt op de Eerste Hart Hulp die was aangemeld met pijn op de borst, maar bij nader inzien toch eigenlijk pijn in de buik heeft. Het verhaal klinkt niet dringend, maar ik beloof zo snel mogelijk te komen. De afdeling oncologie: De heer C wil zijn pijnstillers niet innemen en klaagt nu over pijn.

Dan een telefoontje van de afdeling gastro-enterologie: mevrouw D is plotseling heel benauwd geworden. Ik haast me naar haar toe. Het gaat inderdaad niet goed, blijkt ook uit het bloedonderzoek dat ik laat verrichten. Dus wordt zuurstof gegeven en de intensive care gebeld.

Terwijl ik dit regel, word ik zo’n vijf keer opgepiept: Mag mevrouw E een slaaptablet? Of ik dat infuus nog kom prikken? Die twee aankondigingen zijn inmiddels op de spoed gearriveerd. En patiënt B wordt nu toch wel ongeduldig… Meneer F heeft vanmiddag een scan gehad en nog geen uitslag gehoord, maar het is niet de taak van de verpleging om dat te doen, dus kan ik zo even langskomen? De cardioloog belt nogmaals, omdat die patiënt met buikpijn nu al twee uur ligt te wachten.

Patiënt D is nauwelijks naar de IC afgevoerd, of wéér die pieper: Hoe zit het nou met dat infuus?

Als de nachtdienst om elf uur komt, heb ik nog niet gegeten. Er wacht echter nog zo veel werk, dat ik het onmogelijk allemaal aan mijn collega kan overdragen. Overwerken, dan maar. Het komt toch maar zelden voor dat de avonddienst op tijd naar huis kan.

Een eigen bijdrage die ongeveer de helft van mijn netto salaris bedraagt? Ach ja, denk ik als ik om half drie ’s nachts eindelijk in bed rol, het is ook een voorrecht om dit werk te mogen doen.