Aanpassen aan de patiënt
Eerstelijns zorgaanbieders zijn nog huiverig voor de toepassing van eHealth. TrendITion legt precies de vinger op de zere plek om aan te geven waaróm: het vergroot hun onderlinge concurrentie. Ze moeten niet alleen goede zorg leveren, ze moeten ook zichtbaar maken dat ze dit doen. Ze moeten marketing gaan bedrijven, laten zien waar ze goed in zijn en klantgericht werken.
In het onlangs gepubliceerde manifest Het roer moet om maken de huisartsen, een kerngroep in de eerstelijns gezondheidszorg, ondubbelzinnig duidelijk dat ze niet van concurrentie gediend zijn. “Ik weiger mij door de zorgverzekeraar in het keurslijf van marktkoopman te laten drukken”, lezen we. “En ik wil niet dat de zorgverzekeraar de zieke patiënt primair ziet als een schadelast.”
De vraag is in hoeverre de patiënt zichzelf als zodanig ziet. Mensen willen zich niet laten leven door hun ziekte, maar willen ook als ze ziek zijn zo veel mogelijk zelfredzaam blijven. Zowel voor kwetsbare ouderen als voor mensen met lichte psychische problemen als voor chronisch zieken kan eHealth een belangrijke rol spelen om die zelfredzaamheid te vergroten. De positie van de huisarts en andere eerstelijns zorgaanbieders verandert hierdoor: zij worden van behandelaars meer coaches die deze zelfredzaamheid in goede banen leiden. De relatie van de patiënt met deze zorgaanbieders verandert hierdoor ook. De patiënt verwacht van hen begeleiding om die zelfredzaamheid vorm te geven. En als de ene zorgaanbieder hierin succesvoller is dan de andere, dan wint die ene de concurrentieslag.
Geen leuk vooruitzicht voor die zorgaanbieders, dat begrijp ik heel goed. Toch is de vraag aan de orde in hoeverre zij deze ontwikkeling kunnen tegenhouden. In het manifest lezen we ook: “De patiënt is consument op de markt geworden.” Met dat gegeven zullen de zorgaanbieders hoe dan ook moeten leren leven.
16 reacties
Stukje is vnl gebouw op veel onbewezen aannames… meer niet..
G K Mitrasing
19 maart 2015 / 11:20Dan zou het leuk zijn als je er wat inhoud tegenover plaatst Glenn. De reactie die je nu geeft is te gemakkelijk.
Frank van Wijck
19 maart 2015 / 11:24Ik denk dat je een punt hebt, maar de crux zit in het woord “blijven” . Qua gezondheid zijn helaas veel mensen totaal niet zelfredzaam, ook niet als ze jong zijn. Het begint er al mee dat veel mensen niet in staat blijken bewust een polis te kopen.
De Nederlandse patient is volkomen gewend dat alles vanzelf gaat (wist u niet dat ik ben verhuisd) en dat hij zelf niets hoeft te doen (of laten). Hier is nog heel veel werk aan de winkel en het zal ook niet voor iedereen geschikt blijken.
Jaap Uithof
19 maart 2015 / 12:35“Zowel voor kwetsbare ouderen als voor mensen met lichte psychische problemen als voor chronisch zieken kan eHealth een belangrijke rol spelen om die zelfredzaamheid te vergroten.”
Juist deze groep zal moeite hebben met deze technologische vooruitgang, daarbij komt dat velen geen smartphone hebben, geweldig idee om deze groep mensen die juist persoonlijke aandacht nodig heeft, ze aan de ehealth te zetten, hoe verzint u het? En concreet wat betreft ehealth, geeft u is 3 concrete voorbeelden van ehealth die voor deze groep van toepassing zouden kunnen zijn?
Jan-Willem
19 maart 2015 / 12:43@Jaap: Je hebt gelijk als je zegt dat we uit een decennialange periode komen waarin alles voor ons geregeld was en we niet zelf hoefden na te denken. Maar ik denk niet dat het heel erg lang zal duren voordat mensen doorhebben dat die tijd definitief voorbij is. Wie zijn neus een paar keer stoot, bijvoorbeeld aan het gemeenteloket, leert snel. En als dan technologische ondersteuning beschikbaar komt om de zelfredzaamheid te ondersteunen (en die is er al heel veel), dan verwacht ik dat mensen die snel zullen omarmen. Sneller dan de zorgaanbieders in de eerste lijn bereid zijn diezelfde technieken te omarmen. De omslag waarin die zorgaanbieders worden gedwongen om die technieken tóch te omarmen, zal van onderaf komen: uit de samenleving.
Frank van Wijck
19 maart 2015 / 14:27Ik denk dat je hier een denkfout maakt. Je verbindt twee dingen die niet zo verbonden mogen worden.
De redenatie waarom eHealth doktoren laat concurreren geldt net zo goed nu al. Ook nu moeten ze goed communiceren en ondersteunen, en als de patiënt niet tevreden is, zal die om zich heen gaan kijken.
En de klacht van artsen over concurreren is het in geld, kosten en schadelast denken van de ZVs en niet “concurreren” op kwaliteit waar het bij eHealth om draait.
Het kan goed dat eHealth nieuwe vaardigheden van de artsen vraagt waar zij zich vooralsnog ongemakkelijk bij voelen. Daar zou de focus op koeten liggen. En als artsen zich overbelast voelen dor alle bureaucratie die ZV s nu van hen eisen hebben zij niet de mentale ruimte om open te staan voor innovaties als e Health.
F.Six
19 maart 2015 / 14:50Het is niet de verzekerde die beslist bij welke zorgaanbieder deze de benodigde zorg en diensten afneemt, maar de verzekeraar!
Ehealth prima. Maar dan wel afgestemd op de NL situatie. Eerst het geld en dan de zorg.
Een flinke betaalmuur en een inlogcode met BSN, Polisnummer, verzekeraar, soort polis e.d. zijn dan essentiële onderdelen voordat met eHealth kan worden begonnen.
En omdat de verzekeraars in dit land het vrij staat om de polisvoorwaarden zomaar te wijzigen zullen de ingelogde verzekerden altijd even moeten wachten tot zij worden geholpen; eerst zal de gecontracteerde ehealth aanbiedende zorgaanbieder moeten nagaan of e.a. nog wel wordt vergoed door de verzekeraar van de ingelogde verzekerde. Een slimme zorgaanbieder biedt dan natuurlijk wat extra’s aan om de tijd door te komen: een cursus ziektekostenpolis lezen?
De burger als zorgconsument? Niet in Nederland. Dat concept is immers onverenigbaar met het systeemmodel en het BKZ.
Kan de burger per 2017/18 werkelijk kiezen bij welk Protonen Particle Centrum hij zich wil laten bestralen? Gaan die 4 centra werkelijk met elkaar concurreren om de gunst van de verzekerden middels advertenties, flyers, brochures, uitkomstdata, wachttijden, prijzen e.d.? Allemaal gericht op de patiënt?
Beam me up Scotty.
ANH Jansen
19 maart 2015 / 20:06Ik verwacht niet dat protonencentra eHealth gaan bieden beste heer Jansen. Back to earth Scotty.
Frank van Wijck
19 maart 2015 / 20:32@Frank: Eens. Wij zijn al bezig met implementeren. Het grootste probleem momenteel is het ontbreken van standaarden waardoor we het risico lopen dat we straks met een lappendeken van systemen zitten die niet met elkaar kunnen communiceren.
Jaap Uithof
20 maart 2015 / 11:02Oh ja, dat is waar ook. Die PPC kunnen rustig achterover leunen; er zijn een 9.000 verplicht verzekerden geraamd op een maximum capaciteit van 2.200 voor de in totaal 4 PPC.
En met rantsoenering van de zorg kunnen zorgaanbieders doen en laten wat ze maar willen. Ja, dat is waar. Wat dom. Klassiek distributie en rantsoenering model. Dacht dat die tijd voorbij was. Met die 4 PPC krijgen we de wachtlijsten weer terug. Sorry.
Ehealth en PPC gaan natuurlijk samen en zij zullen dit ook gaan aanbieden. De patiënten willen niet anders dan zien wanneer zij aan de beurt zijn, wat hen te wachten staat en vooral wat de gevolgen zijn van die PPC behandeling: hoe is de behandeling, slaat deze aan, wordt de tumor kleiner, stabiel, groter? Wat is er mooier en moderner dan dit vanuit de eigen woonkamer te kunnen beoordelen en direct vragen te stellen aan de behandelend oncoloog/radioloog/radiotherapeut?
Dat is eHealth zoals eHealth is bedoeld. Geen FAQ lijstje en trek een digitaal nummertje.
En in een omgeving gebaseerd op marktwerking en concurrentie om zo de kwaliteit te verhogen en de prijs te doen verlagen past het niet om een standaard voor alle eHealth toepassingen op te leggen aan de marktpartijen; een standaard remt immers de innovatie en werkt kostenverhogend en kwaliteit verlagend.
En bij eHealth is het de bedoeling dat zorgconsument en zorgaanbieder met elkaar communiceren. Wat is er dan tegen het ontstaan van een ‘lappendeken”?
Dat is de essentie van een ‘vrije’ markt. Een MB verschilt immers ook van een Lexus of een Tesla. Juist door het ontbreken van een standaard krijg je innovatie. En waar innovatie naar toe gaat is onbekend en niet te controleren.
Pleit dan direct voor een nationaal zorgstelsel. Dan heb je 1 platform, 1 standaard en alles is werkelijk transparant.
ANH Jansen
20 maart 2015 / 14:16Met alle respect maar wat een onzinblog toch weer. Zoals gezegd, aannames en aannames. De kern van de relatie tussen zorgprofessional en patient kan en zal niet veranderen, die is ondubbelzinnig vastgesteld in zijn aard. De socially sanctioned healer, zoals J. Frank al schreef, ontleent zijn legitimatie aan kennis, kunde, plaats in de samenleving, en aan het doel van de relatie: genezen. Patienten zijn in hun ziek zijn in meer of mindere mate kwetsbaar. Daar dient respect en begrip voor te zijn. Daar past geen paternalisme bij, die tijd hebben we ook gehad, maar ook niet de denkfout dat ieder volledig in control is en de arts als coach ‘gebruikt’.
Veel E health toepassingen zijn leuk op papier maar totaal onzinnig in de praktijk. Voor het kunnen nemen van de verantwoordelijkheid wil je een patient zien. Face to face, spreken, ervaren. Dat je digitaal wat communicatie kunt laten verlopen is prima, maar om dat nu E health te noemen pretendeert veel meer dan het is.
Verder willen bepaalde mensen dat de patient verwordt tot consument. Ik heb nog nooit een patient gesproken die zich consument acht.
Alberts
21 maart 2015 / 08:32Als POH GGZ-er zet ik nu, bijna 1 jaar, e-health modules in NAAST en als extra hulpmiddel bij de kortdurende behandeling/begeleiding die ik cliënten geef in de huisartsenpraktijk. Ik ben verbonden aan de modules, kan meekijken en met de client berichten sturen/ontvangen. Het blijkt uit mijn ervaring niet van te voren in te schatten welke cliënten (bv qua leeftijd of problematiek) er intensief mee gaan werken
Veel van mijn cliënten geven aan er zeker wat aan te hebben.
René Baas
21 maart 2015 / 11:07Ik denk dat heel veel mensen er wat aan kunnen hebben. En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat zorgverleners meer moeite hebben eraan te wennen dan patiënten/cliënten.
Frank van Wijck
21 maart 2015 / 13:00Ik kocht een nieuwe iPhone en zie daar een knop: Health. Ik kan daar allerlei dingen van mezelf bijhouden en meten. Een compleet medisch dossier aanleggen. Waarschijnlijk floept de passende behandeling er ook nog zo uit als ik op de juiste knop druk. Ik heb helemaal geen dokter meer nodig. Ik volg de aanwijzingen en bestel wat ik nodig heb via internet. De handleiding, de gebruiksaanwijzing krijg ik via een filmpje tot me. Het enige blijft…. wie gaat deze behandeling betalen? Moet ik voor vergoeding van de middelen, de pleisters en de pillen, toch weer naar de dokter en door het oude systeem? Of…. krijg ik van de verzekeraar een budget waarmee ik mijn eigen behandeling kan regisseren?
Om eHealth echt te laten werken moet je ook de middelen via degene die zorg nodig heeft laten lopen in plaats van via degenen die het als een bedreiging van hun bestaansrecht zien.
cora postema
21 maart 2015 / 13:10Ik ben mondhygiënist en juich E-health toe. Al jaren probeer ik het bij mijn eigen patiënten van de grond te brengen. Als mondhygiënist is het je doel om je patiënt zelfredzaam te maken door de eigen mondhygiëne en levensstijl van de patiënt te verbeteren. Ik zou ook patiënten kunnen coachen via de beeldtelefoon, maar helaas…patiënten lopen er niet warm voor en ik kan het ook niet declareren. Ook heb ik een praktijk app (Mijn Mondhygiënist) waarop de patiënt onder andere hun instructie op kunnen filmen. Maar helaas…ook hier wordt haast nauwelijks gebruik van gemaakt. Wat patiënten wel doen, is berichtjes naar me sturen op Facebook om een afspraak te maken. Ook maken ze gebruik van de website tussenjetanden.nl om hun tandenstokers en ragers te bestellen. En heel af en toe krijg ik een vraag via social media die ik dan beantwoord.
Lieneke
21 maart 2015 / 13:10“De relatie van de patiënt met deze zorgaanbieders verandert hierdoor ook. De patiënt verwacht van hen begeleiding om die zelfredzaamheid vorm te geven. En als de ene zorgaanbieder hierin succesvoller is dan de andere, dan wint die ene de concurrentieslag.
Geen leuk vooruitzicht voor die zorgaanbieders, dat begrijp ik heel goed”.
U komt van een andere planeet, blijkbaar.
Op mijn planeet, zoals ik die ervaar als zorgverlener in de eerste lijn, merk ik dat al mijn initiatieven om e-health en zelfredzaamheid een plek te geven, kansloos sneuvelen.
Zelfs een emailconsult blijkt een brug te ver voor 99,99% van mijn praktijk.
Theorie en praktijk.
Ze gaan zelden hand in hand.
W. Smit
22 maart 2015 / 20:05