De wereld op z’n kop

De Volkskrant berichtte afgelopen zaterdag over zorgverzekeraar Achmea die psychologen en huisartsen financieel onder druk zou zetten om de zogenaamde Mirro-methode toe te passen. Mirro, een mede door Achmea ontwikkeld stappenplan voor de analyse en behandeling van psychologische klachten, moet preventie en snelle online hulpverlening bevorderen, zo is de gedachte. Achmea is ervan overtuigd dat dit leidt tot betere en goedkopere zorg, omdat de patiënt via Mirro sneller bij de juiste behandelaar terecht zou komen. En dat bespaart natuurlijk centjes. Psychologen die niet meedoen met Mirro, worden door Achmea bestraft met een 15 procent lagere vergoeding.

In het bijna rituele robbertje vechten tussen de verzekeraar en de zorgprofessional lijkt Achmea de touwtjes weer eens stevig aan te trekken: psychologen die weigeren het Mirro-model voor psychologische zorg te omarmen, worden direct getroffen in de eigen portemonnee. Maar Mirro is omstreden, omdat het model niet wetenschappelijk onderbouwd is. Om diezelfde reden weigeren huisartsenkoepels LHV en NHG het Mirro-model te hanteren.

Maar Achmea heeft zich vastgebeten in de overtuiging dat de ggz niet om Mirro heen kan. Te lange tijd zou het in de geestelijke gezondheidszorg hebben ontbroken aan ‘uniforme werkwijzen’, waardoor patiënten onnodig dure specialistische hulp afnemen. Ook minister Schippers van VWS juicht Mirro toe, omdat het in haar ogen ‘de bedoeling is dat verzekeraars op deze manier invloed uitoefenen’.

Dank je de koekoek. Ja, het klopt dat in het huidige zorgstelsel de zorgverzekeraars invloed uitoefenen op de gezondheidszorg. En ja, dat betekent ook dat zorgverzekeraars actief mogen en moeten sturen op de kosten. Maar is dit voor zorgverzekeraars een vrijbrief om zorgprofessionals eenzijdig de verplichting op te leggen om zorg te verlenen via zelf ontworpen behandelsystemen? Dat is de wereld op zijn kop. Met een dergelijke slikken of stikken mentaliteit bewijst de zorgverzekeraar de gezondheidszorg en uiteindelijk de patiënt geen goede dienst, want waarom zou de zorgverzekeraar beter weten met welke systemen gewerkt moet worden dan de zorgprofessional? De pessimist ziet in Achmea de zoveelste zorgverzekeraar die onnodig de weerbaarheid tart van zorgprofessionals. Maar de optimist ziet in de affaire-Mirro een zoveelste oproep aan de sector om in de mirror te kijken en zelf suggesties aan te reiken die een uniforme werkwijze in de ggz bevorderen. Daar kan niemand tegen zijn, ook de zorgprofessional niet.