Alles bij het oude?

Een tandartsenechtpaar neemt deel aan een bijeenkomst over de consequenties van de vrije prijsvorming per 1 januari 2012. Als het belang van het formuleren van een heldere visie op de toekomst van de praktijk wordt benadrukt, zuchten ze enigszins: “Weet u wat het is, het zal allemaal wel hoor, maar onze praktijk draait nu gewoon goed, wij willen het eigenlijk houden zoals het is!”

Zij hebben een punt. ‘Houden zoals het is’ is ook een visie. Waarom zou je immers veranderingen aanbrengen in een goed lopende praktijk? Middelen moeten geen doelen worden. Maar wat zij wel moeten doen, is antwoorden formuleren op de uitdagingen die de invoering van vrije prijsvorming met zich meebrengt:

• De assistenten hoefden tot nu toe nooit met patiënten over tarieven te praten; straks wel? Kunnen ze dat, durven ze dat? Is ons prijsbeleid helder en duidelijk?
• Hoe voorkom je uitgebreide discussies in de behandelkamer en aan de balie?
• Hoe stel je de patiënten op de hoogte van deze nieuwe ontwikkeling?
• Als de collega een wijk verderop nu eens gaat stunten met lagere tarieven, hoe ga je daar dan mee om?

Als uit de beantwoording van deze vragen geen noodzaak naar voren komt om zaken te veranderen, dan blijft het zoals het is. Komen er wel actiepunten uit voort, dan moet de praktijk die acties nemen om het te houden zoals het is.

Ondernemen in de zorg gaat niet over groter, mooier, meer of anders. Tenzij dat natuurlijk in uw visie past. Ondernemen in de zorg gaat vooral over: hoe kan ik er onder veranderende omstandigheden voor zorgen dat ik kan blijven doen waar ik goed in ben en waar ik in geloof: kwalitatief hoogwaardige zorg leveren in een goed functionerend team met een prettige werksfeer. Als daar geen acties voor nodig zijn: prima, u heeft het voor elkaar. Zijn die er wel: het ondernemen begint.