Alles normaal

Het was niet zomaar een verstopping. Khalid, Parwen, Navîn en de kleine Floris werden door een ondraaglijke stank van uit de riolering teruggespoelde drek uit hun kamer op het AZC verdreven. De wasbak was met zwarte prut gevuld en een deel van de vloer was glibberig en smerig. Over vier dagen zouden ze verkassen naar een nieuw onderkomen, maar de situatie was onhoudbaar. Na een nacht bij vrienden vond de overplaatsing al de volgende dag plaats: in die stanklucht.

De anderhalve maand oude Floris kreeg – toeval of niet – diarree, door Khalid omschreven als een ‘kleverige vloeistof’. Vermoedelijk bedoelde hij slijm. ‘De dokter zei dat we hem water moesten geven,’ stond in de app. Water? Ik kon het mij haast niet voorstellen. Dan komt er ook nog bloed met de diarree mee. Buiten is het donker, het is bijna middernacht. Binnen nemen de zorgen toe. Kunnen wij wel met een gerust hart gaan slapen, hoor ik Khalid denken.

Ik hoef niet te piekeren wanneer ik het appje onder ogen krijg: diarree met bloed bij een zuigeling is niet goed! Er moet een dokter worden gewaarschuwd. De medische zorg voor asielzoekers is apart geregeld. Zij kunnen geen beroep op de huisartsenpost doen, maar hebben hiervoor een eigen telefoonnummer: 088 – 1122112. Ik bel Khalid. Pech komt nooit alleen. Hij heeft geen tegoed meer op zijn mobieltje. Geen probleem: ik neem zelf wel contact op.

Natuurlijk stuit ik op een keuzemenu. Bij de meeste of misschien wel alle huisartsenposten is dat niet anders. Ik kies voor 1. Een doktersassistente staat mij keurig te woord, noteert datgene wat ik doorgeef, maar is daarna onverbiddelijk: Khalid moet zélf bellen. Dat begrijp ik wel, want een goede dokter wil én moet natuurlijk meer weten. Met een geleend toestel neemt de man contact op. De doktersassistente zegt dat hij bij het keuzemenu niet de 1 maar 2 moet kiezen.

Vermoedelijk zijn er heel veel asielzoekers met medische spoedproblemen. Khalid telefoneert een paar keer maar krijgt niemand aan de lijn. Het kan mij nu niets meer schelen. Ik bel opnieuw en druk op 1. Een andere assistente vindt het prima wanneer de bezorgde jonge vader hetzelfde doet. Maar precies op dat moment krijgt Kalid bij de vijfde of zesde poging een dokter aan de lijn. Die weet gelukkig van wanten: om één ’s nachts komt een taxi Khalid, Parwen en Floris halen.

Wanneer het er écht op aan komt, zal toch de dienstdoende dokter op de huisartsenpost het werk moeten doen. Dat is heen en weer een rit van bijna veertig kilometer. Ben ik te bezorgd geweest? In de eerste lijn worden patiënten vaak verwezen naar twee sites: Thuisarts.nl en Moetiknaardedokter.nl. ‘Bij diarree met bloed en slijm’ moet je de huisarts bellen, zegt de eerste site en de tweede is het hiermee volledig eens: ‘Bel de huisartsenpost’.

‘De dokter was erg vriendelijk’, appt Khalid mij de volgende ochtend. De diarree met slijm en bloed is geen enkele reden tot zorg: ‘Alles is normaal’. Bij koorts of meer bloed moet hij wel direct opnieuw contact opnemen. Maar met wie? Voor de zekerheid bel ik de betreffende huisartsenpost. ‘Nee,’ zegt de assistente, ‘hij moet dan wederom 088 – 1122112 bellen, want daar wordt de triage voor asielzoekers gedaan.’

Om redenen van privacy zijn gefingeerde namen gebruikt.

Naschrift

Twee dagen later is het weer mis. Midden in de nacht komt Floris terecht bij de kinderarts. Die constateert dat er sprake is van een bacteriële darminfectie. Als huisarts heb ik dit nooit eerder meegemaakt. Chronologisch ligt een verband met de rioolproblemen voor de hand. De GGD en de GZA (Gezondheidszorg Asielzoeker) stel ik op de hoogte, maar er wordt niets met mijn signaal gedaan.