Alles wijst zichzelf

Beste Khalid en Parwen,

Overmorgen moeten jullie naar het ziekenhuis. Om half twee worden jullie op poli A-3 verwacht. Het lukt mij helaas niet om mee te gaan. Daarom leg ik nu uit wat jullie moeten doen. Ik zal korte zinnetjes maken. Laat mij weten, wanneer iets onduidelijk is. In Nederland zegt men vaak: alles wijst zichzelf. Daarmee wordt bedoeld: het is niet nodig om iets uit te leggen. Maar na bijna twee jaar in Nederland weten jullie wel beter. Voor alles in ons land heb je een gebruiksaanwijzing nodig. Dat geldt dus ook wanneer je naar het ziekenhuis moet.

Nu zijn jullie al eerder naar hetzelfde ziekenhuis geweest. Lekker makkelijk zou je zeggen. Nou, vergeet het maar! Sinds kort vallen jullie niet meer onder het COA. Jullie hebben dus ook niets meer te maken met de Gezondheidszorg Asielzoekers (GZA). Zoals elke Nederlander zijn jullie voortaan verzekerd bij een zorgverzekeraar. Maar helaas hebben jullie nog geen pasjes. Dat is best wel lastig. Want in het ziekenhuis wordt vaak naar zo’n pasje gevraagd. Ik heb daarom naar jullie zorgverzekeraar gebeld. Een medewerker vertelde dat jullie al ‘in het systeem’ zitten. Dat wil zeggen: jullie zijn verzekerd.

‘Lekker makkelijk zou je zeggen. Nou, vergeet het maar!’

Niet alleen jullie situatie is anders geworden. Ook in het ziekenhuis is een en ander veranderd. Vroeger liep je meteen door naar poli A-3. Daar liet je jouw ziekenhuispasje zien aan de medewerker achter de balie. Hierna wachtte je totdat de dokter jou kwam ophalen. Het ziekenhuispasje is echter vervangen door een QR-code. Die moet je zelf laten inscannen in de wachtruimte. De display toont dan een nummer. Dat moet je goed onthouden. Want wanneer dat nummer op het grote scherm verschijnt staat hierachter het kamernummer waar jullie naar toe moeten gaan.

Maar hoe kom je aan die QR-code? Niet ver van de ingang van het ziekenhuis staan links en rechts in de gang palen. Dat zijn aanmeldzuilen. Met een paspoort of identiteitsbewijs kunnen mensen zich hier aanmelden. Jullie hebben een V(reemdelingen)-pas, een Z(org)-pas en een BSN. Helaas herkent de aanmeldzuil deze niet. In plaats van een QR-code krijgen jullie daarom een briefje met een nummer. Dat geeft aan wanneer jullie bij de patiëntenadministratie iets verderop aan de beurt zijn. Want hier kan het aardig druk zijn. Maar als beloning voor het wachten krijgen jullie nu wel de QR-code.

Nu hoor ik jullie denken: waarom moet dit allemaal zo moeilijk? Dat heeft te maken met de automatisering. Daardoor zou alles beter en sneller moeten gaan. Je zou verwachten dat dit nieuwe systeem in alle ziekenhuizen hetzelfde is. Maar dat is niet zo. En oh ja: automatiseren scheelt ook in de kosten. In de wachtkamer staat vaak nog wel een balie, maar daar zit meestal niemand meer achter. Voor het automatiseren zijn wel heel veel mensen nodig. Gelukkig is er een troost: nadat jullie een nummer, een QR-code en daarna weer een nummer hebben gekregen, krijg je uiteindelijk in de kamer waar jullie moeten zijn de eigen naam weer terug. Die zit immers keurig in het systeem.  

Ik wens jullie heel veel sterkte.

Hartelijke groet,

Ignace

Khalid moet een gefrankeerde enveloppe posten. Heel simpel, maar niet voor vluchtelingen zoals hij. Uitgebreid leg ik hem uit dat hij de enveloppe in de linker opening van een brievenbus moet stoppen. Khalid voelt zich onzeker en vraagt zijn 16-jarige broer om dit te doen. Opnieuw geef ik uitleg. Bij de brievenbus vraagt de jongen een voorbijganger om advies. Die wijst hem de juiste opening aan. Maar zelfs dan blijft de twijfel bestaan. Ik krijg een app met een foto, waarop de aangewezen opening in de brievenbus is omcirkeld. Moet hierin inderdaad de enveloppe worden gedaan?