Assertief

Mijn blog van gisteren over fraude- en controleonderzoeken van zorgverzekeraars leidde direct tot discussie op Twitter. Programmamaker Teun van de Keuken stelde hierbij dat het niet altijd om fraude gaat. Het kan ook gaan om artsen die niet efficiënt genoeg werken, maar die te veel tijd aan patiënten besteden omdat ze bijvoorbeeld te weinig doorverwijzen. De patiënt heeft hierin ook een eigen verantwoordelijkheid over zijn zorgconsumptie, stelde ik.

Ik begrijp de reactie van Desirée Hairwassers hierop: “Als je ziek bent? En wanhopig? En arts zegt: ik kan u prima behandelen? Wat verwacht je dan van de patiënt?” Eigen verantwoordelijkheid kent inderdaad grenzen, maar het is in het voordeel van de patiënt zelf als hij die opzoekt. Steeds meer mensen die patiënt worden, gaan op internet zoeken naar informatie over hun ziekte en over de behandelmogelijkheden ervoor. Dat is – vooropgesteld dat ze sites gebruiken die verantwoorde informatie bieden – een goed begin. Gelukkig bieden veel ziekenhuizen en huisartspraktijken tegenwoordig goede informatie en helpen ook steeds meer artsen hun patiënten om die te vinden. Daarnaast kan de patiënt een naaste of een co-patiënt (www.zobeter.nl) meenemen naar het consult. Twee weten meer dan één, onthouden meer van het consultgesprek en kunnen op basis daarvan een lijstje met vervolgvragen opstellen. En we hebben ZorgkaartNederland (www.zorgkaartnederland.nl/) waarop een groeiend aantal patiëntervaringen te vinden is (en ook informatie over veel aandoeningen trouwens).

De kern blijft echter dat de patiënt zelf assertief genoeg moet zijn om vragen te stellen. Bij een arts die zegt: “Ik kan u prima behandelen”, zou de vraag: “Waarom denkt u dat?” eigenlijk heel voor de hand liggend moeten zijn. Niet iedereen heeft die assertiviteit, dat weet ik, maar het is wel belangrijk om die te ontwikkelen, of iemand mee te nemen die die assertiviteit wél heeft.

Delen