Begin bij jezelf
Gisteren stelde de Volkskrant het weinig genuanceerd: ‘Wie hulp krijgt van vrienden, wordt gekort op zorg’. Persoonlijk vond ik het voor de Volkskrant nogal een Telegraaf-kop. Het is de negatieve vertaling van wat over 42 dagen voor ons allen realiteit is, namelijk: ‘Als we allemaal wat meer voor elkaar overhebben, hoeven we minder aanspraak op de reguliere zorg te doen’. Het verhaal van de man die 362 vakantiedagen cadeau kreeg van collega’s zodat hij zelf voor zijn zieke vrouw kon zorgen, is een prachtig voorbeeld. Uit Frankrijk weliswaar, maar wat de Fransen kunnen, kunnen wij toch ook?
We moeten er nog aan wennen meer samen in het informele circuit op te lossen, dat is logisch. We hebben dit jarenlang niet hoeven doen omdat alle zorg beschikbaar was voor iedereen. Dat de kritiek luider wordt nu het moment van de waarheid dichterbij komt, is ook logisch: vanaf 1 januari zullen we er allemaal aan moeten geloven.
Gaan we dat ook allemaal doen? Ik verwacht het eerlijk gezegd wel, morrend maar toch. Ik denk dat beleidsmedewerker Jack Vervaart van de gemeente Terneuzen gelijk heeft als hij stelt dat niet iedereen graag hulpverleners over de vloer krijgt. En ik denk ook dat we onder de mensen die het zich kunnen veroorloven en die toch kiezen voor inzet van professionals, een snelle groei gaan zien van zelfbetaalde dienstverlening op dit gebied. Dat past wel bij de eigenwijze Hollanders die wij zijn: ‘Ik regel het liever zelf, dan weet ik wat ik krijg’.
Op de social media zag ik gisteren veel kritiek op Edith Schippers, die in de Tweede Kamer vertelde hoe trots ze is op onze gezondheidszorg. Terecht of niet, kritiek spuien is makkelijk. Als we zo veel problemen zien, welke oplossingen zijn we dan bereid zelf aan te dragen?
6 reacties
Die oplossingen worden stelselmatig genegeerd… of zijn die er niet?
G K Mitrasing
21 november 2014 / 12:12Dat is dus weer de kritiek Glenn. Mijn vraag was juist: wat ben je bereid er zelf tegenover te stellen? Welke oplossingen zijn het dan waar je het in je reactie over hebt?
Frank van Wijck
21 november 2014 / 13:22Het aanreiken van oplossingen aan een partij die tegen beter weten in blijft vasthouden aan een systeemmodel dat naar haar eigen zeggen niet rondloopt is even ondoelmatig als het huidige systeemmodel. Alleen gelovigen vragen dan ook om het aanreiken van oplossingen voor problemen die hun eigen systeemmodel veroorzaken. Dat krijg je met Dogma’s en Dogmatici.
http://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail?vj=2014-2015&nr=27&version=2
Mevrouw Leijten (SP):
Qua efficiëntie zitten we volgens het onderzoek van de WHO bijna op de bodem. We zitten onderin het midden. Dat is een stuk lager dan bijvoorbeeld Zweden of het Verenigd Koninkrijk. De minister zet ons alternatief weg als veel duurder. Dat doet zij altijd; wij denken heel anders over het zorgstelsel. Ze gaat echter helemaal niet in op al onze zorgen over de kosten die samenhangen met de concurrentiekosten, en de vele onderhandelingen met zeven zorgverzekeraars en tussen ziekenhuizen. De minister wil het niet transparant maken en maakt zich er geen zorgen om. Ik vraag mij af: waarom? Waarom reageert de minister niet serieus op het onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie dat stelt dat wij middelmatig zijn maar wel heel duur.
Minister Schippers:
Als je het hele systeem bekijkt, zijn wij dat met name op de langdurige zorg en niet op de curatieve zorg. Waar leid ik mijn conclusies uit af? Het ziekenfondssysteem is destijds niet voor niets afgeschaft. Daar hadden wij heel goede redenen voor. Een systeem met individuele budgettering dat leidt tot lange wachtlijsten, hebben we ook niet voor niets afgeschaft.
Dat een systeem van concurrentie hogere transactiekosten met zich brengt, geef ik meteen toe, maar de bureaucratiekosten van een systeem zonder concurrentie moet je ook meerekenen. Ook de inefficiënties van een dergelijk systeem moet je meerekenen.
Wel heb ik in de vergelijking van de twee systemen aangegeven dat het systeem van de SP op zijn manier rondloopt. Ik ben er geen voorstander van, maar het loopt wel rond.
Het systeem dat we nu hebben, loopt niet rond.
Als je zegt: ik ben wel voor dit systeem maar tegen artikel 13 en alles wat bij dit systeem hoort, dan heb je een lek in het systeem dat je zult moeten dichten met hogere premies, een hoger eigen risico of een kleiner pakket.
–Het loopt niet rond. Welke oplossingen zijn er om een niet rondlopend systeem lopend en dan ook nog rondlopend te krijgen?
De Minister zegt het zelf, maar gelooft er niet in.
Zie een gelovige maar eens te overtuigen en zeker een VVD Minister. Een diehard IS’er is nog eenvoudiger te bekeren tot het Christelijk Gereformeerde art 31 geloof.
En om zelf zorg in te kopen zal je toch financiële middelen moeten hebben. Wat is de laagste belastingschaal in Duitsland? Tot hoever loopt die door? Wat is diezelfde schaal in Nederland? En de AWBZ en Zvw premies? Wat is dan het macrobeslag van de Overheid in Duitsland en wat die in Nederland?
Daarom kan een Duitser zelf zorg inkopen en een Nederlander niet en zelfs dan nog in een BMW, Audi of MB rijden. Je moet de burger dus wel in staat stellen om zijn eigen leven inhoudt te geven en toestaan dat in een open economie dan weglek effecten kunnen ontstaan. En dat wil de VVD niet! De VVD wil het macrobeslag op 60.3% houden.
Dan krijg je toch te maken met krantenkoppen als in de Volkskrant.
Simpele oplossingen zijn er niet als je met gelovigen en met diep gevestigde eigen belangen van de Overheid zelf te maken hebt.
De snelste manier is dan ook aanschuiven bij Duitsland; maak van Nederland maar een Deelstaat van Duitsland. Wat lukte met de DDR kan ook met Nederland. Toch? De DDR kreeg een 1.000 miljard euro van West Duitsland. Daar zegt een VVD’er toch geen nee tegen?
Pak dus uit je schuurtje je dorsvlegel en hooivork en zet de eerste stap richting Den Haag! Begin bij jezelf.
ANH Jansen
21 november 2014 / 18:42” Welke oplossingen zijn het dan waar je het in je reactie over hebt? ”
Ik heb collega Mitrasing vaker dan 1 keer het volgende horen zeggen:
“Niet de zorg is duur, maar het zorgstelsel is duur” .
Over oplossingen gesproken.
Maar voor die oplossing dienen vele tienduizenden zorgruifpiraten hun prooi in te leveren. En dat doet pijn.
Ik denk dat DAT oplossingsgericht denken is;
Dus: misschien dat de slachtoffers van dit denken vanaf nu in hun eigen kracht gezet dienen te worden.
Inderdaad: begin bij jezelf.
E.Kriek
22 november 2014 / 20:47Ik ben niet concreet genoeg!
My bad.
Ik dacht aan een zorgruifpiraatvoedselbank.
E.Kriek
22 november 2014 / 20:55Jouw gevraagde oplossingen slaan terug op vraagstukken die lineair-causaal in relatie staan tot hetzelfde beleidsvraagstuk waarvoor het beleid destijds als oplossing was bedacht.
Omdat niemand meer de effecten van de door jou gevraagde oplossingen voor de algehele houdbaarheid van een heel (zorg)systeem (en hun financiele afhankelijkheden) kan voorspellen, zijn oplossingen daarvoor per definitie verdacht.
Ik vind jouw vraag weliswaar legitiem, maar suggestief verkeerd. Er zijn oplossingen, maar die druizen in tegen de beleidsrealiteit. Een realiteit die veel meer weg heeft van een beleidspsychose. In dat spanningsveld zakt elke oplossing weg als energie in een zwart gat.
Dit riposteer jij natuurlijk met: ..dit is een klacht! Maar het is een Kop van Jut-probleem. Probleem vs. Oplossing zijn beide zijde van dezelfde munt. De beleidspsychose is een groot probleem, en als Kop van Jut daarmee een groot onderdeel van de oplossing.
Als beleid weer de eenvoud van zorg (Client X, heeft Probleem Y en Professionals lost dat Z op) kan faciliteren, kunnen oplossingen relatief vrij eenvoudig ontstaan.
En die oplossingen zijn er… maar kunnen niet geherbergt worden, omdat zij vaak conflicterend zijn met de beleidsregels die de problemen in stand houden.
Jasper Tolhuijs
23 november 2014 / 11:57