Beperking

Berichten op Twitter kunnen maar 140 tekens lang zijn, inclusief de spaties. Het is de enige plek op internet waar schrijvers zich moeten inhouden. Voor mij is dat een verademing in vergelijking met de aaneengeregen betekenisloosheid elders op het net. Wanneer de ruimte onbeperkt is, verwatert de boodschap. In de beperkte ruimte van 140 tekens – zo’n twintig woorden – moet je nadenken over je boodschap en puzzelen om de tekst puntig en interessant te maken. Wie geen zin in nadenken heeft, kan ook gewoon iets roepen, met als excuus dat het korte formaat geen argumentatie toelaat. Het is de tegenstelling tussen deze twee groepen gebruikers – de aforismeschrijvers en de schreeuwers – die het medium zo interessant maakt.

Wanneer de ruimte onbeperkt is, verwatert de boodschap

Die grens van 140 letters werd ooit door de techniek opgelegd. Je moest een sms als ‘tweet’ kunnen sturen. Maar ook sms’jes kunnen op de meeste telefoons inmiddels langer zijn. Toen Twitter eerder dit jaar suggereerde dat de beperking van 140 letters zou worden opgeheven, stak er een storm van protest op en daalden de aandelen van het bedrijf met 3 procent. De gebruikers waarderen de gesel van de beperking.

Twitter bestaat deze maand tien jaar. Het bedrijf is twee jaar jonger dan Facebook, maar ouder dan Instagram of Snapchat. Iedereen die het net als ik leuk vind om met korte teksten te puzzelen – of om hard te schreeuwen – is inmiddels lid. Alle media en celebreties gebruiken Twitter om hun boodschappen de wereld in te slingeren. Doel bereikt, zou ik zeggen. Maar in de wereld van double-digit-growth heet dat stagnatie. Dus verzinnen de ingenieurs van Twitter nieuwe mogelijkheden om nieuwe doelgroepen aan te trekken. Maar daarmee verdwijnen de eenvoud en de beperking die de dienst aanvankelijk zo aantrekkelijk maakte, al was dat misschien voor een beperkte groep gebruikers. Voordeel is wel dat voortaan ook de wilde schreeuwers genoeg ruimte hebben om hun uitspraken met argumenten te onderbouwen.