Bijspijkeren
Afgelopen maand heb ik me weer laten bijspijkeren met nieuwe kennis over ons vak. Twee zaterdagen was ik aanwezig bij zowel een multidisciplinaire als monodisciplinaire bijeenkomst. Ik ben weer bijgepraat door KNO-artsen, longartsen, MDL-artsen en door collega-logopedisten werkzaam in verschillende settings over zowel praktische zaken als over de laatste wetenschappelijke inzichten. Ik heb me verder kunnen verdiepen in onze rol bij chronisch hoesten en bij COPD en leerde het verschil tussen supragastrisch boeren en aerofagie. We bespraken therapieën op het gebied van de larynx die meer behelzen dan stemtherapie. En tijdens een nieuw georganiseerd congres kwam ondermeer de indeling van IQ- testen aan bod waarbij niet meer uitgegaan wordt van verbaal en performaal, en ik oefende met nieuw ontwikkelde apps voor afasie en dyspraxie.
Deze maand zijn er ook weer afspraken in de agenda gepland met jeugdarts en verpleegkundigen en zijn er werkoverleggen vastgelegd. De kwaliteitskringen beginnen weer en we krijgen volop uitnodigingen voor themamiddagen en -avonden van instanties waarmee we samenwerken. Het is heerlijk nieuwe kennis op te doen of kennis uit te dragen. Maar hiervoor staat natuurlijk tijd.
Wanneer ik mijn agenda bekijk, zie ik die gevuld met behandelingen maar het lijkt wel of er per behandeling zeker zoveel tijd nodig is voor uitwerken, voorbereiden, scholing, besprekingen en voor praktijkzaken als patiënt- en financiële administratie. We begeleiden stagiaires en staan mensen te woord om uitleg te geven over ons vak en beantwoorden vragen over de vergoeding.
We krijgen bijval maar er worden geen spijkers met koppen geslagen
De veelheid aan tijd die opgegaan is aan de contracten wordt nu weer opgeëist door het goed laten invoeren van de nieuwe tarieven en zien of er geen systeemfouten optreden bij verzekeraars, gezien de veranderingen in concerns en van inkoop van prestaties bij de contracten.
De rekeningen van beveiligde mail, huur, gebruik van radio/literatuur, uitzetten van PREM-lijsten, software, abonnementen, lidmaatschappen, behandel- en onderzoeksmateriaal stroomden alweer binnen. We vragen ons af of we het komend jaar nog wel alle contracten zullen tekenen. Maar wat zijn de consequenties hiervan als minister de Jonge het heeft over maatregelen om het aantal ongecontracteerden terug te dringen? Wat betekent dat voor onze positie die nu al zo zwak is bij de ‘onderhandelingen’?
Wij laten ons bijspijkeren, maar geven ook graag een kijkje in onze praktijk om anderen voor te lichten over ons werk. De veelheid van verplichtingen naast de behandeling met de patiënt krijgen we schijnbaar toch niet goed voor het voetlicht gebracht, want de financiële waardering blijft achter en de urgentie wordt niet gezien. Al vele jaren vragen we om verlichting van administratie, verlenging van geldigheidsduur van de kwaliteitstoets en om eerlijke tarieven. We krijgen bijval maar er worden geen spijkers met koppen geslagen. Op alle fronten worden beslissingen uitgesteld en van verlichting van ons werk is absoluut geen sprake.
Bijspijkeren kent ook de betekenis van goedmaken, het achtergeblevene gelijk brengen. De zin ‘iemand bijspijkeren’ betekent ook ‘met geld ondersteunen’, herstellen en schade inhalen. Wie weet laat de uitgestelde conclusie van het NZa- onderzoek zien dat dit al vele jaren eerder had moeten gebeuren.
2 reacties
Helemaal waar! Ik zie de afgelopen 25 jaar ook een enorme groei van de niet-patiëntgebonden tijd en geen financiële compensatie. Dit zorgt misschien wel voor meer kwaliteit, maar allemaal op mijn kosten.
Marjan Rep
31 januari 2019 / 10:15Herkenbaar Dinie! De opmerking vanuit de politiek dat “een andere ZZP-er blij zou zijn met ons tarief”, laat maar weer eens zien dat nog steeds niet wordt gezien hoe intensief ons vak is.
Monique den Hartog
31 januari 2019 / 13:20