Binnenstebuiten

Henriëtte Helmus (pseudoniem) is medisch specialist en deelt maandelijks een overpeinzing met de lezers.

Ik loop door een glazen gang in het ziekenhuis. Vanaf de tweede etage kijk ik de binnentuin in. Daar zit een kraai te broeden. Het is een unieke gelegenheid om zó in de behuizing te mogen kijken. Enkele dagen later kijk ik weer het nest in. Drie hongerige halsjes komen gestrekt omhoog, terwijl moeder op de rand zit met een vette pier. De bekjes staan open, het voedsel wordt fanatiek genuttigd.

Het halsje goed omhoog en de bek open, dat adviseer ik ze

In mijn artsenbestaan heb ik hordes co-assistenten voorbij zien trekken. De ijver en interesse wisselt sterk. Tijdens de introductie instrueer ik ze. Ik leg uit dat leermomenten vette pieren zijn, die aangevoerd worden door de supervisors. Het halsje goed omhoog en de bek open, dat adviseer ik ze. Hoe meer vette pieren, hoe leerzamer het co-schap. Na het afstuderen blijven de pieren zich aanbieden. Gedurende het hele leven blijven de pieren zich aanbieden. En ook post mortem, mits men zich ter aarde laat bestellen.

 

Delen