Bitse bedoening

Rhoxane Korthals (25) is vierdejaars diergeneeskunde in Utrecht

Terug van een paard dat op de operatietafel moest vanwege een verdraaide darm, overdenk ik in de douche het verschil tussen mijn leven als co en dat van co’s geneeskunde. Ik hoor over koffie halen voor chirurgen, de stress van onderbezetting, gesnauw van specialisten en de druk om snel je specialisatie te kiezen. Het klinkt als een bitse bedoening. Als co-schapper diergeneeskunde vraag ik me af hoe dat kan, terwijl ik me nog een keer inzeep. Er zit nog wat paardenmest op mijn elleboog. In de humane geneeskunde bekommert men zich maar om één diersoort en de Nederlandse gezondheidszorg schijnt een van de duurste ter wereld te zijn. Zorgt dat voor die hoge prestatiedruk?

Terwijl ik het water met de trekker naar het doucheputje begeleid, zoals het in een studentenhuis betaamt, mijmer ik verder. Onze patiënten zijn wellicht verbaal niet zo sterk, maar de eigenaar weet zijn verlangen naar de beste zorg duidelijk uit te spreken. Ook onze specialisten zijn (gelukkig) net zo kritisch. Koffie halen hoort er dan weer niet bij, (nacht)diensten des te meer en één medicijn werkt in elke diersoort weer anders.

[Tweet “‘Is de geneeskundewereld zwaarder dan die van diergeneeskunde?'”]

Ik vraag me af of de geneeskundewereld zwaarder is dan die van diergeneeskunde. Het antwoord moet ik schuldig blijven. Ik weet wel wat ik zou zeggen als ik in het ziekenhuis afgesnauwd zou worden: hallo dokter Sunshine, er zijn ook artsen die ’s nachts in koe Berta’s achterste reiken om een foetus zo groot als uzelf ter wereld te brengen, zonder assistentie. Dat is pas zwoegen! Dus niet zo mekkeren, dank u wel.

Mijn haar is nog niet droog als de telefoonweer gaat. Een lammetje ligt vast in de geboorteweg… Heerlijk, het is lente!