Digitale dankbaarheid
Robin Roovers (22) is Quaestor der U.P.S.V. “Unitas Pharmaceuticorum” en vijfdejaarsstudent farmacie.
Iedereen heeft er echt weleens genoeg van gehad de afgelopen tijd: online activiteiten. Je opa die weer een intiem inkijkje van zijn oor biedt. Die al irritante stem van je medestudent die driedubbel na-echoot omdat zijn microfoon aanstaat. De verbinding die hapert zodat je net die belangrijke uitleg van de professor mist.
Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die door deze ‘irritaties’ weer snakt naar fysieke activiteiten met veel mensen om mij heen. Naar de voldoening van een borrel met je maten of studiegenoten, fysieke hoorcolleges en het bezoeken en organiseren van symposia. Ik moet graven in mijn geheugen om weer te weten hoe dat voelt.
‘Vergeet niet eerst jezelf te unmuten’
Gelukkig heb ik voor de recente lockdown nog mogen genieten van een schaatsactiviteit van de studievereniging waar ik bestuurslid ben. Het was lang geleden dat ik de ijzers had ondergebonden, maar gelukkig begeef ik me vaak genoeg op glad ijs. Hoewel ik nog twee weken bont en blauw zag van de (gewonnen!) estafettewedstrijd – wat waren we goed – heb ik genoten van het samenzijn met de leden van mijn vereniging.
Ondanks de beperkingen van nu en het feit dat ik weer vastgekluisterd zit achter mijn computerscherm met webcam uit het jaar nul, ben ik dit samenzijn meer gaan waarderen. Ongeacht of je nou fysiek of digitaal bij elkaar bent. Ik ben blij en dankbaar dat onze commissies en mijn bestuursgenoten toch hun tijd en energie hierin stoppen. Daarom heb ik het voornemen om deze dankbaarheid wat meer uit te spreken en ik hoop dat jullie mij daarin volgen. Maar vergeet jezelf niet eerst te unmuten.