Even niet

Ben jij een eventjesgebruiker? Ik wel, en een heftige ook. Al was ik me daar nooit zo van bewust. Tot een goede bekende me hier laatst op wees. Het viel haar op dat ik te pas en te onpas het woord ‘even’ gebruik. Zowel in gesprekken als in mails en appjes.

Verbouwereerd voerde ik een korte analyse uit op mijn recente app- en mailgedrag en op basis daarvan kon ik niet anders dan haar gelijk geven. Ik schrok ervan. ‘Even’, het lijkt wel een stopwoord.

De goede bekende die mij hierop attendeerde, kampt al lange tijd met postcovidklachten. Daarom moet ze noodgedwongen op zoek naar een nieuwe balans in haar leven. Wat haar daarbij helpt, zo vertelde ze, is bewust het woord ‘even’ vermijden. Want pre-corona was ook zij een eventjesgebruiker. Toen ging ook zij even naar de supermarkt, even de stad in en even sporten. Nu gaat ze niet ‘even’ maar gewoon naar de supermarkt. Spoiler: ze doet er net zo lang over. Maar door het woord ‘even’ niet in de mond te nemen, doet ze boodschappen met een minder gehaast gevoel.

Als je alles ‘even’ doet, komt het over alsof het allemaal niets voorstelt

Bovendien, zei ze, als je alles ‘even’ doet of verwacht dat een ander iets ‘even’ doet, dan kan dat overkomen alsof het allemaal niets voorstelt. ‘Wil jij me even die samenvatting sturen?’ Of: ‘Kom jij nog even een drankje doen?’ Die vragen blijven hetzelfde als je ‘even’ schrapt.

Dat is wat ik nu probeer te doen. En dat betekent geregeld back­spacen bij het schrijven van een mail of app. Maar alleen al bewust dat woordje weghalen, zorgt ervoor dat ik wat minder gehaast ben. Misschien werkt dit ook voor jou in je ongetwijfeld drukke studenten­leven. Ik zou zeggen: probeer het gewoon (even).

Deze tekst verscheen eerder in het studentennummer van Arts en Auto