Blauwe tegeltjes

Trainersuitdrukkingen. Iedereen kent ze wel. Gevleugelde en minder gevleugelde uitspraken die geregeld langskomen tijdens trainingen. Het grappige daarvan is dat die vaak blijven hangen. Net als een beeld of een anekdote. Het zijn de blauwe tegeltjes. Niet alleen aan de muur, soms ‘hangen’ ze ook in je eigen hoofd. Op elk moment oproepbaar.

Wrijving geeft glans is er zo een. Om uit te leggen dat het soms even moet schuren binnen de samenwerking maar dat dat de relatie ook kan helpen. Dat angst voor ruzie ons soms belet het gesprek aan te gaan, terwijl iedereen ergens wel weet dat dat gesprek wel aangaan, een van de belangrijkste instrumenten is om die samenwerking gezond te houden. Sterker nog: het niet aangaan van het gesprek zorgt vaak op den duur voor ruzie.

Een ander gezegde: Geen rode rozen rood verven. Een heel pakkende van mijn collega-trainer die als opgeleid theaterdocent deze uitdrukking gebruikt om aan te geven dat je iets wat al zo duidelijk bij je aanwezig is, (denk: vriendelijkheid, daadkracht) vaak niet extra hoeft te belichten. Ben je vriendelijk van nature, richt je dan vooral op duidelijk zijn in je verbale communicatie. Lange theoretische uitleg onnodig: dit snap je en onthoud je.

Niet alleen aan de muur, soms ‘hangen’ ze ook in je eigen hoofd. Op elk moment oproepbaar

Deze is misschien wat minder bekend: Iets verkopen met boter, suiker & een strik. Om niet onzichtbaar te worden als collega die altijd wel ja zegt, nooit te druk is en altijd bereid te helpen. Met boter, suiker en een strik betekent diezelfde bereidheid en daarnaast ook aangeven dat je daar wel iets voor hebt moeten doen of laten. De ander dus soms laten zien dat de ja heel gemeend is, maar jouw wel moeite kan kosten. Zichtbaar zijn voor de ander. Ik heb vele trainingen timemanagement gegeven en soms kom ik jaren later iemand tegen die dan zegt; ‘oh ja, jij was die van die boter, suiker en een strik’; dát hebben ze dan onthouden.

Later voegde ik in diezelfde trainingen deze toe: Alleen een piepend wiel krijgt olie. Ook een die geen nadere uitleg behoeft. Of… nou ja… toch even kort doen misschien. De les bij timemanagementtrainingen is vaak: straal niet uit dat je alles wel aanpakt, het zijn vaak die brede schouders waar het ook gemakkelijk allemaal op landt. En dat gaat, tot het niet meer gaat. Dat is de strekking. Soms is even piepen zo gek nog niet. Ik pak alvast het oliekannetje.

Delen