Bloed

Op dinsdag 7 januari om half tien in de ochtend wordt de 18-jarige Nena Daconte opgenomen in een ziekenhuis te Parijs. Zij is twee maanden zwanger van de één jaar jongere Billy Sánchez de Avila. De dienstdoende arts is ‘een kleurling met een kaal hoofd’, die ‘zeer correct Spaans, zij het met een vreemd Aziatisch accent’ spreekt. Op donderdag 9 januari om tien over zeven ’s avonds overlijdt de jonge vrouw ‘aan bloedverlies, na zo’n zestig uur van nutteloze inspanningen door de best gekwalificeerde specialisten van Frankrijk.’ Wanneer Billy pas vijf dagen later het intens trieste nieuws hoort uit de mond van dezelfde arts, die zijn vrouw heeft opgenomen, blijkt zij al te zijn begraven ‘op het trieste kerkhof van La Manga’.

De arts die bij de geboorte van Nena Daconte assisteerde wordt later ambassadeur van Colombia in Spanje. In die hoedanigheid ziet hij haar opnieuw, wanneer zij in het kader van de huwelijksreis met haar kersverse echtgenoot in Madrid arriveert. Hij wacht haar op ‘met een bos rozen, zo stralend vers dat zelfs de dauwdruppels kunstmatig leken’. Bij het aanpakken prikt ze echter haar ringvinger aan een doorn. ‘Dat deed ik expres,’ zegt ze, ‘om de aandacht op mijn ring te vestigen.’ Die ring met een diamant is inderdaad ‘een mooi bewaard gebleven antiek exemplaar’.

Nena Daconte en Billy Sánchez de Avila zijn geen doorsnee jongeren. Nena brengt haar middelbare schooltijd door in het internaat La Châtelaine in de Zwitserse plaats Saint-Blaise. Zij spreekt accentloos vier talen en speelt virtuoos tenorsax. Billy daarentegen ‘had op alle openbare en privéscholen gezeten, steeds in dezelfde klas, totdat iedereen schoon genoeg van hem had.’ ‘Tot verbazing van zijn ouders en desillusie van de hare’ treden ze drie maanden nadat hij haar als een ware macho heeft veroverd met elkaar in het huwelijk. ‘Onder de droevige reputatie van grote bruut (…) ontdekte zij een bange, zachte wees.’ Nena krijgt van haar ouders als huwelijksgeschenk een puissant kostbare mantel van marternekjes en hij van de zijne een niet minder dure Bentley Convertible, mede als compensatie van de schuldgevoelens bij zijn vader.

De twee, niet nader genoemde artsen staan aan het begin het eind van een magistraal verteld relaas van de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez (1927-2014), die in 1982 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Het nauwelijks zichtbare wondje van de roos aan de top van de ringvinger blijft alsmaar bloeden. Het bloedverlies wordt tijdens de non-stop autorit van Madrid naar Parijs zelfs steeds erger. ‘Als iemand ons wil zoeken is het heel makkelijk,’ zegt Nena tegen haar man: ‘Hij hoeft alleen maar het spoor van mijn bloed in de sneeuw te volgen.’ Maar even later merkt ze ‘hoe de levensgeesten haar verlieten door dat wondje’.

Het magische-realistische oeuvre van Gabriel García Márquez is een hommage aan het leven, dat niet door rijkdom of kennis maar door het lot wordt bepaald. Kenmerkend is hoe een kleine speling van dat lot een beslissende wending aan het leven kan geven. In de paar dagen tussen de dood van Nana en de melding hiervan aan Billy wordt de jongen voor wie het leven draait om seks en geld volwassen. Voor het eerst denkt hij na over de dood. Niet alleen de ziekenhuisarts staat machteloos. Alle pogingen om Billy op te sporen stranden, terwijl zijn hotelkamer zich op nog geen 200 meter van het ziekenhuis bevindt. ‘Het spoor van je bloed in de sneeuw,’ – de titel van het verhaal – is gebaseerd op een turbulente liefdesgeschiedenis die de auteur met een Spaanse vrouw had. Het is geen toeval dat Nena Daconte sinds 2004 in Spanje voortleeft als de naam van een populaire popband.

‘Het spoor van je bloed in de sneeuw’ van Gabriel García Márquez werd in het Nederlands vertaald door Ron Held en is als novelle uitgegeven. Het verhaal is ook opgenomen in de bundel ‘De verbeelding van Spaans-Amerika’ (verschillende auteurs) en in ‘Alle verhalen’ van Gabriel García Márquez (2003/2008).

Delen