Brede blik
Psychiater Jeroen Terpstra van GGz Centraal heeft behoorlijk wat media-aandacht gekregen voor zijn crowdfunding actie. Hij wil hiermee voldoende geld bij elkaar brengen om te investeren in versnelde marktintroductie van een zelfontwikkelde diagnostische camera. Deze camera registreert de non-verbale communicatie tussen patiënt en behandelaar, wat volgens Terpstra een positieve invloed heeft op de diagnosestelling en het bepalen van de vervolgbehandelingen.
Een interessante reactie hierop lezen we op Skipr, namelijk de vraag waarom zijn werkgever dat geld niet gewoon beschikbaar stelt. Terpstra laat desgevraagd weten dat die het hiervoor benodigde geld niet hieraan kan besteden in tijden van bezuinigingen. Juist daarom heeft hij er een eigen bedrijfje voor opgericht en is hij nu dus bezig met die crowdfunding actie. Voorlopig gaat er alleen maar heel veel tijd en geld zitten in de ontwikkeling, stelt hij. Toch zou het mooi zijn als die tot een concreet resultaat leidt, want zijn gedachte dat het structureel vastleggen en analyseren van non-verbaal gedrag in de arts/patiëntcommunicatie meerwaarde heeft, is beslist interessant om verder te onderzoeken.
In een interview op www.zorgdialoog.nu geeft Terpstra aan ook een achterliggend doel te hebben met zijn ontwikkeling: meer transparantie bieden over het werk van de psychiater. Ook aan de zorgverzekeraars, stelt hij, want die snappen echt niet wat psychiaters doen. “Dat neem ik ze niet kwalijk”, zegt hij, “want we houden dat beeld zelf in stand.” Hij stelt dat de sleutel om tot de oplossing te komen ligt in het laten zien van de realiteit van verwarde mensen. Een interessante gedachte. Ik ben benieuwd hoe zijn collega’s hier tegenaan kijken.
13 reacties
Misschien ben ik nu te negatief, maar ik zie het als een voorbeeld hoe in de huidige bekostigingsstructuur zorgverleners en instellingen op zwart zaad komen te zitten waardoor er geen ruimte is om te investeren in innovatie.
Alberts
6 november 2015 / 13:00Misschien is die conclusie wat te vergaand, want het gaat om één casus in één instelling. Bovendien is niet gezegd dat de instelling op zwart zaad zit, ze maakt alleen andere keuzes is waaraan ze haar geld besteedt.
Frank van Wijck
6 november 2015 / 13:03Lijkt mij een perfect voorbeeld van een gedreven zorgverlener, die zijn verantwoordelijkheid neemt.
Gaat het bij deze camera om de registratie van micro expressies – een slow motion registratiesysteem voor wat er écht ‘gezegd’ wordt ?
Kiki De Jong
6 november 2015 / 13:35Het gaat er bij deze camera om de registratie van de interactie tussen cliënt/patiënt en hulpverlener/interviewer. In die interactie zit ‘afstemming’ (microexpressies, mimicking), gebruik van gebaren, prosodie en andere non-verbale signalen die de interpretatie van ‘wat er gezegt wordt’ omlijnen en betekenis geven.
Jeroen Terpstra
6 november 2015 / 16:05‘Ook patiënten zien de meerwaarde. Van een psychose kan een patiënt zich achteraf nauwelijks wat herinneren. Maar als hij ziet wat een psychose met hem doet, begrijpt hij wel waarom ik medicatie voorschrijf.’
‘Op dit moment kunnen zorgverzekeraars ons niet geruststellen dat ze niet aan de haal gaan met de behandelgegevens die wij ze bieden’, vertelt Terpstra.’
‘Maar als we ons daardoor laten afschrikken, trekken we ons alleen maar verder terug en blijven we in het cirkeltje zitten van proberen uit te leggen wat niet in woorden te vangen is.
We moeten het met beelden laten zien. Als we dat als psychiaters allemaal doen, ontstaat een betrouwbaar beeld over onze meerwaarde waaraan de zorgverzekeraar ook wat heeft.’
—Dit roept geen vragen op? Wie is hier de angsthaas? Waar is deze psychiater bang voor? Afkeuring van declaraties? Niet kunnen bewijzen waarom hij medische handelingen heeft verricht en daarvoor de toegestane code voor heeft gebruikt?
Zijn we zo diep gezakt dat een arts met filmbeelden moet bewijzen welk werk hij doet en waarom hij doet wat hij moet doen?
Welke kennis heeft de verzekeraar om in te schatten wat die filmbeelden laten zien? Zijn al die verzekeraars nu opeens superieur aan medisch specialisten ongeacht opleiding?
Gaan de Ben Crullen van de Achmea’s van deze NL wereld nu al die filmpjes bekijken voordat de Achmea’s overgaan tot betaling van de declaraties van medisch specialisten?
En ook nog in slow motion? In slow motion filmen, in slow motion in de herhaling nakijken ter controle en dan natuurlijk in slow motion uitbetalen?
Denk dat hier niet zo heel goed over is nagedacht.
En dan is er nog niet gesproken over de wils(on)bekwaamheid van de gefilmde patiënten die door het lint gaan. Het maakt toch heel wat verschil of je dit laat zien aan vakgenoten of aan heao opgeleide medewerkers van verzekeraars die moeten oordelen over doelmatige zorginkoop; waarop is de diagnose verwardheid gebaseerd en waarom schrijft u nu zyprexa voor? En dat voor een tijdbestek van 600 uur? 1 uur gesprek en dan nog eens nakijken in slow motion 10x vertraagd? Laat maar eens zien!
Omgekeerde wereld. Wantrouwen is wel heel diep gezonken en de angst bij de voorschrijvende medici voor de grote boze wolf is wel tot zeer grote hoogte gestegen; wie is hier nu in de war? Laat het filmpje van Jeroen Terpstra zelf maar eens zien.
Die diagnostische camera is natuurlijk heel goed off label te gebruiken; neem hem mee naar de onderhandelingstafel met verzekeraars en registreer de subtiele gelaatsuitdrukkingen en lichaamstaal van de ‘zorg’ inkopende vertegenwoordigers van de verzekeraar. Do not lie to me is er niets bij in vergelijking.
En als we toch bezig zijn; neem hem mee naar de commissie vergaderingen of plenaire vergaderingen in de Tweede en Eerste Kamer; do not lie to me in de herhaling!
Denk dat voor de maatschappij het off label gebruik van deze innovatieve Diagnostische Camera waardevoller zal blijken te zijn dan de geregistreerde toepassing.
Over een brede blik gesproken.
ANH Jansen
7 november 2015 / 17:11Dit, https://www.zorgdialoog.nu/interview/2-jeroen-terpstra-psychiater-bij-meerzicht-transparantie-over-ons-werk-zit-in-beelden-niet-in-woorden, is een onethisch idee, waarin twee domeinen verward worden.
Video-opnames ter revisie van professionele interacties waaronder ook de non-verbale aspecten daarvan kunnen hun nut hebben. Ook voor educatieve doelen, onder medisch beroepsgeheim. Dit gebeurt al jaren.
Het gebruik van deze opnames ten dienste van ’transparantie’ richting verzekeraars dient een no-go domein te zijn en te blijven.
Kaspar Mengelberg
7 november 2015 / 20:19Een tweede onderzoek zou wat mij betreft kunnen gaan over het service niveau wat de bezoeker ervaart bij de hulpverlener.
In mijn parktijk komen veelal mensen die een bepaald service-niveau gewend zijn. De verhalen die ik van hun hoor hoe zij zijn ontvangen en begeleid wil ik niet allemaal geloven. Maar stel dat het voor een deel waar is….
Hoe het ook kan. Check http://www.maussenfc.com
Een hoge mate van klantvriendelijk ontvangst is ook de aandacht die een bezoeker wilt. Eindelijk eens serieus genomen te worden.
Ook omdat ik niet begrijp waarom je als therapeut niet vol inzet op alle placebo-effecten.
Edward Koldewijn
7 november 2015 / 20:22Ik sluit me aan bij de reactie van Mengelberg, in potentie interessant maar niet voor het genoemde doel.
Alberts
7 november 2015 / 20:39Zoals Mengelberg al zegt, wordt al zolang er video is het beeld gebruikt voor intervisie, supervisie en onderzoek. In die zin is het hoogstens een revival in context van een veranderde psychiatrie die sinds enige tijd soms het praten en interacteren verleerd lijkt.
Nieuw is het inzetten voor andere doelen; naar het zich laat aanzien, ingegeven door het gevoel niet serieus genomen te worden. Mij lijkt het daarvoor het verkeerde middel:
– het maakt niet goed dat er inhaalslag gemaakt moet worden. Op de vraag hoe therapie eigenlijk werkt komen te vaak verrassend onbeholpen antwoorden, maar dat is niet zozeer een gevolg van het ontbreken van woorden als wel van het niet voldoende doordacht hebben van concepten op individueel en hoger niveau. Hoog tijd het daar weer eens over te hebben als professie,dus
– waar het gaat om het overtuigen van de verzekeraar wordt het een bijzondere manier om de verzekeraar de spreekkamer binnen te halen. Het gaat echter geheid de behandelaar-patient relatie beïnvloeden wanneer het gesprek een “bewijsstuk” stuk wordt: Ook nu al heb ik ongevraagd van patiënten gehoord hoe het moeten presteren van collega’s in de ROM-scores de patiënt opzadelde met geïrriteerde behandelaars als ze niet braaf snel genoeg opknapten!
– de scheve machtsverhouding met de verzekeraar gaat er ook niet beter van worden. Geen verzekeraar gaat honderdduizenden banden zitten bekijken zo we zo onverstandig zouden zijn tot die ultieme privacy schending over te gaan. En een goedwillende die behoefte heeft aan inzicht gevende informatie kan gemakkelijk instructievideo’s vinden of boeken met verbatim-verslagen.
Een no-no, dus
Aad Cense
7 november 2015 / 23:11Het is mooi dat dit artikel zoveel reactie oproept! Maar ik denk dat het verstandig is als ik mijn standpunten even helder herhaal en toelicht, gezien het feit dat ze hier en daar uit de context gehaald zijn.
Ik kan mij geheel inleven in de frustratie richting zorgverzekeraars, laat duidelijk zijn dat ik die deel. Een escalatie richting Godwin in deze discussie is echter mijns inziens niet de oplossing. Bovendien gaat het voorbij aan het doel van de camera, namelijk puur en alleen kwaliteitsverbetering in de zorg.
Transparantie, primair naar patiënten, hun naasten (zoals gezegd alleen na toestemming van de patiënt) en collega’s (betrokken bij de behandeling) is hierbij de kern. Nergens in dit verhaal zitten zorgverzekeraars video-fragmenten van patiënten te bekijken.
Transparantie naar de maatschappij (waaronder zorgverzekeraars) heeft wel raakvlakken met de ideeën achter video-ondersteunde diagnostiek en behandeling (waar de camera een concrete toepassing van is). Namelijk durven laten zien wat je doet. In de context van de maatschappij/zorgverzekeraar heeft de serie ‘Anita wordt Opgenomen’ véél meer gedaan om begrip en inzicht te kweken dan alle artikelen in alle kranten over nut en noodzaak van de psychiatrie bij elkaar. Dát is de kracht van het beeld.
Dus het doel van de camera, zoals in de reacties al is aangegeven, bestaat al sinds het mogelijk is om beeldmateriaal vast te leggen. Namelijk kwaliteitsverbetering op het niveau van diagnostiek, supervisie, intervisie en onderzoek. Nieuw is echter het gemak waarmee dit met de Diagnostische Camera, met één druk op de knop, kan.
Jeroen Terpstra
8 november 2015 / 09:09https://m.youtube.com/watch?v=z_Nq3xuHkgE
Vergeeft u mij een klein, reeds eerder ontdekt, uitstapje naar de kracht van beeld in de psychiatrie.
H.Prins
8 november 2015 / 14:54Waarin onderscheid deze camera zich van reeds bestaande cameras? Is het in staat zelf non-verbale communicatie te herkennen?
van Leeuwen
11 november 2015 / 13:52De camera onderscheidt zich doordat het twee lenzen heeft die onder een hoek geplaatst zijn. Hierdoor kan op eenvoudige wijze een tweegesprek worden vastgelegd. De camera is ingebed in een veilige en zeer gebruiksvriendelijke infrastructuur die een end-to-end oplossing biedt voor het maken, opslaan én met bevoegden delen van video’s. Het is zéker de bedoeling dat de camera op termijn automatische gedrags-analyse gaat ondersteunen, maar dit is momenteel nog niet mogelijk (de huidige algoritmen zijn niet goed genoeg voor een dergelijke toepassing).
Jeroen Terpstra
13 november 2015 / 19:58