Casper, Marleen en COVID

De laatste zonnige dag van september wordt bekroond met een bezoek van Casper en Marleen, het liefste stel uit onze vrienden- en kennissenkring. Marleen werkte meer dan drie decennia als specialist ouderengeneeskunde. Naarmate meer familieleden van de generatie boven mij het loodje legden, wendde ik mij vaker tot haar met moeilijke vragen over doodgaan. Daarvan kende zij als weinig anderen de fijne kneepjes. Op Marleen kon en kun je nog altijd rekenen. De vaker voorkomende combinatie van steeds lastiger wordende werkomstandigheden en een bijna onvoorwaardelijke inzet voor patiënten leidde bij haar tot vervroegd pensioen. Maar nog altijd zet Marleen zich vol overgave als vrijwilliger in voor onze samenleving.

Casper komt uit het onderwijs en geldt aldaar als gouden kracht. Wanneer iemand uit mijn kring het recht heeft om ziekenhuizen te wantrouwen is hij het wel. Door een medische blunder verloren hij en Marleen een kind en jaren later ging het bij een operatie opnieuw mis. Logisch dat hij ziekenhuizen liever mijdt. Toch heeft het leven hem geenszins verbitterd gemaakt. Integendeel zelfs: Casper geniet volop van de natuur en muziek. Niemand of niets heeft zijn positieve instelling kunnen aantasten. Maar recentelijk ging het wel mis. Ook bij hem werd de situatie op het werk moeizamer. Hoeveel kan een mens incasseren? Het stoplicht sprong op oranje en zijn lichaam sloeg op tilt. Met spoed moest Casper naar het ziekenhuis.

‘Tot haar verbazing worden er in het verpleegtehuis waar zij werkte geen mondkapjes gedragen’

Alle verschijnselen wijzen erop dat Marleen COVID-19 heeft gehad, maar een test zat er niet in. Vier maanden later kampt zij nog met moeheid. Zowel Marleen als Casper springen uiterst consciëntieus met hun gezondheid om. Het stel eerbiedigt de orders van het RIVM en ik ben er heilig van overtuigd dat zij wat dit betreft geen of vrijwel geen zonden begaan. Wanneer de zon niet zo uitbundig had geschenen, was de afspraak wel doorgegaan maar níet bij ons thuis. Al in een vroeg stadium was er een plan B voor het geval de weersomstandigheden minder gunstig zouden zijn. Ook vrouwlief en ik zijn ‘CM-ers’ (Coronavirus-Mijders). Natuurlijk is niet elke student een ‘CK’ (Coronavirus-Kanon) maar voorzichtigheid is geboden. In onze directe omgeving zijn al een paar mensen gesneuveld!

Marleen heeft nog regelmatig contact met het verpleegtehuis waar zij werkte. Tot haar verbazing hoort ze dat hier geen mondkapjes worden gedragen. Zelf zou zij dit zeker doen. Ook toen Casper naar het ziekenhuis moest, zette het stel voor alle zekerheid een mondkapje op. Maar zij leken de enigen te zijn. Hoe serieus werd COVID-19 genomen? Personeel met een aangetoonde besmetting moet doorwerken. Ook op de spoedeisende hulp, waar Casper terecht kwam, leek COVID-19 niet of niet meer te bestaan. En toen gebeurde het. De jonge dokter die was opgeroepen om meneer te onderzoeken, deinsde verschrikt terug toen hij twee mensen met mondkapjes zag. ‘Bent u besmet,’ stamelde hij, ‘want in dat geval moet ik beschermende kleding aantrekken.’ Een volgende keer kunnen Casper en Marleen dat beter zelf doen.