Claimcultuur
Het aantal medische claims neemt toe en de bedragen die worden uitgekeerd, worden hoger. Het gemiddelde claimbedrag steeg het afgelopen jaar met maar liefst 20 procent. Een gevolg van commercialisering van de zorg, lezen we in een eerste reactie. Maar dat is kort door de bocht.
Hier is meer aan de hand. Het platslaan tot ‘de schuld van de marktwerking’ – waar die opmerking natuurlijk op neerkomt – doet geen recht aan de veel bredere ontwikkeling van de zich op alle fronten terugtredende overheid. MediRisk wijst terecht op de rol hiervan. Waar een overheid terugtreedt, moeten mensen zaken voor zichzelf gaan regelen. En dan ligt het voor de hand dat ze meer dan voorheen op zoek gaan mogelijkheden die hen compensatie bieden als dingen niet gaan zoals voorzien. Noem het Amerikaanse toestanden.
Waar een overheid terugtreedt, gaan mensen zaken voor zichzelf regelen
Anderhalf jaar geleden zei minister Hugo de Jonge dat daarvan in Nederland nog lang geen sprake is. Net als MediRisk nu, noemde hij ook toen al het toenemende aantal zzp’ers, en het ligt voor de hand dat dit een rol speelt. Als iemand door een medische fout een langere periode niet kan werken, en niet kan terugvallen op een werkgever of een verzekering die dit compenseert, zal dit meespelen in de vaststelling van de hoogte van het uit te keren bedrag.
De Jonge noemde vorige jaar vermijdbare fouten voorkomen de beste weg om claims te beperken. Dat is de vraag. Het percentage vermijdbare fouten tot nul reduceren zal nooit lukken, maar naarmate het verder daalt en dus de kwaliteit van zorg verder stijgt, zal het voor degene bij wie het toch fout gaat alleen maar des te meer onverteerbaar worden dat dit gebeurt. Met zwaardere claims tot gevolg. Het lijkt erop dat we met een nieuwe werkelijkheid te maken hebben. Dit gaat niet meer weg.