De belastingplichtige zorgrobot
Tijdens de ICT & Health Conference van afgelopen vrijdag in de Utrechtse Jaarbeurs stond op het middaguur een onderdeel op het programma met de titel Zorgautoriteiten en met de toevoeging ‘uniek’.
De Nederlandse Zorgautoriteit, de Autoriteit Persoonsgegevens, de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd en Zorginstituut Nederland betraden het podium. Om beurten mochten zij vertellen wat er vanuit hun perspectief bij komt kijken om het mogelijk te maken dat een robot een scan maakt van de huid van de patiënt, de diagnose stelt en op basis hiervan tot een behandelplan komt. Wie het werk van de vier autoriteiten kent, zal weinig moeite hebben om te bedenken welke eisen zij hieraan zeiden te stellen.
Echt interessant werd het toen ruimte werd geboden aan vragen uit het publiek. Leonard Witkamp van Ksyos greep die kans graag aan. “Wij doen veel teledermatologie”, zei hij, “maar om daarvan gebruik te kunnen maken moet de patiënt toch nog steeds altijd langs de huisarts. Zelf een foto maken en naar de dermatoloog sturen mag niet. Wat gaan jullie daaraan doen?” De Inspectie stelde dat hieraan een wettelijke basis ten grondslag ligt: de patiënt moet zich legitimeren, want de gegevens die over hem gaan, moeten aantoonbaar over hem gaan. Een antwoord dat – in de tijd van internetwinkelen en -bankieren – tamelijk teleurstelde. Aan die legitimatieverplichting moet ook te voldoen zijn zonder dat de huisarts daarin een rol hoeft te spelen.
Ook leuk was de vraag wat al die robotisering gaat betekenen voor de economie en daarmee voor de staatskas. De – al dan niet terechte – vrees bij die robotisering is dat die leidt tot verlies van arbeidskrachten en dus inkomstenbelasting. De vraag was: betekent dit dat er een robottax moet komen? De autoriteiten moesten het antwoord schuldig blijven.
