De juiste toon

Dit weekend woedde er een heuse twitterruzie tussen enkele zorgaanbieders en de Nederlandse Zorgautoriteit. De aanleiding was een uitgezette enquête met vragen over de zorg waarbij aan iedereen in het alfabet gedacht was – van accountant t/m zorginkoper –maar de functie van zorgaanbieder was nergens te bekennen. Bij de discussie hierover werd niet de juiste toon aangeslagen door de Autoriteit. Als excuus werd later aangegeven dat ze pas sinds eind vorig jaar actiever communiceren via sociale media, juist vanuit de wens de dialoog aan te gaan. Ze beschouwden het zelf als een moedige stap voor een organisatie die met regelmaat zeer kritisch wordt bejegend.

Het zou mijns inziens goed zijn als ze bij zichzelf te rade gingen waarom ze kritisch worden bejegend. Welke positie nemen zij in het zorgstelsel in en met welke koppen verschijnen hun berichten in de media? Veel zorgaanbieders herkennen zich niet in hun berichten en in de toon die aangeslagen wordt. Ik las dat iemand recent is gepromoveerd bij de NZa met een analyse over marktkenmerken in de gezondheidszorg. Als voorbeeld werden onderhandelingen tussen verzekeraars en zorgaanbieders en asymmetrische informatie tussen marktpartijen genoemd. Ik ben zeer benieuwd hoe daarover gedacht wordt. En een dialoog tussen de NZa en het ministerie van VWS over bevoegdheden zou ik ook zeker aanbevelen. Vaak wanneer er kritiek komt over ongelijkheid in het zorgstelsel wordt namelijk aangegeven dat de Autoriteit daar niet over gaat.

Zolang er geen verandering komt in zeggenschap, kom je er niet met dialogen alleen

De Raad voor Volksgezondheid en Samenleving spreekt in het recente advies Blijk van vertrouwen – Anders verantwoorden voor goede zorg over een betere dialoog en andere rol voor zorginkopers en zorgaanbieders. De boodschap van de Raad is onder meer dat ieder zich moet afvragen of verantwoordingsvragen in verhouding staan tot het doel: goede zorg. Hier zie ik een kans voor beroepsverenigingen om hun beleid ook eens tegen het licht te houden. Misschien sluiten de strenge normen op velerlei gebied van hun Kwaliteitsregister wel erg goed aan bij het op verantwoorde wijze tonen van kwaliteit. Erken de waarde ervan en haal er niet meer bij dan nodig is. Ga in dialoog over een andere wijze van zorginkoop waarbij verantwoording afleggen de functie heeft om de zorg te verbeteren.

Met dialogen alleen kom je er echter niet. Zolang er geen verandering komt in zeggenschap kunnen er gesprekken en adviezen komen maar de handelwijze van verzekeraars zal niet snel veranderen. Worden de adviezen van de Raad wel op waarde geschat? En begrijpt minister De Jonge dat zijn optreden met betrekking tot de contractering veel vragen oproept? Welke toon mogen verzekeraars en de NZa aanslaan? De Raad stelde al eerder dat de zorginkoop in dienst moet staan van de zorgrelatie tussen professional en patiënt. Misschien is het beter wanneer sommigen dan een toontje lager zingen.

Delen