De patiënt decentraal

In principe heeft Patiëntenfederatie Nederland natuurlijk gelijk als ze stelt dat de minister de toegang tot werkende geneesmiddelen moet garanderen. Toch is de beslissing van minister Bruno Bruins (VWS, medische zorg) om meer dure geneesmiddelen in de sluis te laten instromen een logische volgende stap in het proces om meer grip te krijgen op de uitgaven aan dure geneesmiddelen. Bruins volgt hiermee de lijn van de zorgverzekeraars, die al eerder stelden dat op deze manier meer prijsdruk kan worden gecreëerd in de onderhandelingen met de farmaceutische industrie, en die nu stellen dat de maatregel ‘een noodzakelijk kwaad’ is.

De Patiëntenfederatie daarentegen volgt juist de lijn van de Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen, die de maatregel van Bruins te kort door de bocht vindt. Het probleem met die sluis is immers dat die geen afbakening in tijd kent. Dit betekent dat het onzeker is hoe lang het duurt voordat een geneesmiddel dat hierin terecht komt in het basispakket kan worden opgenomen. Tot die tijd staat de patiënt in de wacht.

Oplossingen die de partijen dichter bij elkaar brengen hebben we vooralsnog niet gezien

Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie stelt nu voor om de onderhandelingscapaciteit bij het ministerie te vergroten, om zo de onderhandelingen over nieuwe medicijnen te versnellen. Dat is inderdaad een optie. Wat cynischer gezegd: alweer een. Oplossingen die de partijen dichter bij elkaar brengen hebben we vooralsnog niet gezien. Ondertussen kan de Patiëntenfederatie wel zéggen dat het in de discussie eigenlijk alleen hoort te gaan over wat voor de patiënt relevant is, maar ze kan niets dóen. Als er nu één dossier is waarin de patiënt niet centraal staat, is het dit wel.

Delen