Digitale herinnering

‘Feliciteer Peter vandaag met zijn werkverjaardag!’, suggereert LinkedIn met een vrolijk mailtje. Maar Peter is al bijna een jaar dood. De nabestaanden van Peter zijn kennelijk nog niet toegekomen aan het opruimen van zijn digitale erfenis. Dat is ook lastig. Sociale media hebben het volledige gebruiksrecht geclaimd over alles wat we via hen delen. Nabestaanden hebben daarom nauwelijks nog zeggenschap over de bits en bytes van hun dierbaren.

Ook privacy houdt op bij het overlijden. Als je morgen onder de tram komt, kan overmorgen je complete digitale erfenis op straat liggen. De wettelijke privacyregels (AVG) gelden alleen voor levenden. Techbedrijven kunnen informatie over doden naar believen verwerken en verkopen.

Naar buiten toe zijn techbedrijven wel zorgvuldig. Bij Facebook kunnen nabestaanden een overlijdensakte uploaden en daarna kiezen wat er met de account moet gebeuren. Maar de nabestaanden kunnen ook dan geen oude berichten meer verwijderen.

Privacyregels gelden alleen voor levenden

Je kunt wel de hele account verwijderen. Dat voelt als het vernietigen van brieven en dagboeken. Wie weet hoe fijn het straks nog is om langs de digitale tijdlijn van de overledene te dwalen.

Als je echt toegang wil hebben tot de gegevens van de dode, moet je je als een hacker gedragen. Zodra je de wachtwoorden bemachtigt, kun je met de accounts doen wat je nodig vindt.

Wie niet wil dat nabestaanden ronddolen in digitale herinneringen, moet zelf handelen. Bij sociale media kun je instellen welke gegevens bewaard worden. Bekijk dat nog eens – met nabestaanden in gedachte.

Delen